Page Text
________________
(૩૩)
મીની.
વાએ ચઢવું. ]
[ વાધ ભગત. પાસે કઈ કઈ તડાકા ચાલ્યા આવતા | પ્યાં ને ખાંડ સાકરની બે એક નાતે કરી.” હતા.”
વાધ જેટલી આળસ, ઘણીજ આળસ.
સરસ્વતીચંદ્ર. વાઘ માર, વાઘ મારવા જેવું મોટું પરાવાએ વાત ઉડી અને થોડા કલાકમાં ક્રમ કરવું. આખા શહેરમાં થઈ ગઈ.”
એક કહે પંડ્યાજીએ તે વાઘ માર્યો; વાએ ચઢવું, (વાત) જાહેર થવી.
બીજે કહે બચ્ચા, કહે તો ખરે; શાં ૫૨. શહેરમાં આવવું;ઉડેલ તબિયતનું થવું.
' રાક્રમ કયાં ?”
સાસુવહુની લડાઈ વાએ જવું, જમાવટ થવી. (લેકની.) આ
વાઘની માશી, (બિલાડીને આકાર બહુધા શબ્દ વિશેષે અસભ્ય લોકોને માટે વપરા
વાઘના જે છે તે ઉપરથી.) બિલાડી; ય છે. (ઢેડીયાવાજું, ઠેલીયાવાનું). ૨. અધરે જવું; કસુવાવડ થવી.
વાઘનું ભાથું લાવવું, વાઘનું માથું લાવવા “અરે બાઈ, એમને પણ એ મલકચંદ જેવું એકાદું મોટું પરાક્રમ કરવું. અવતર્યા પછી બે કસુવાવડ થઈ. એક બે વાઘ ભગત, ઠગ ભગત. જંગલમાં આ વાર વાએ ગયું અને ત્યાર પછી બીજે
ખો દહાડો ભટક્યા છતાં એક વાઘને બી. દીકરે છ મહિનાનો થયો છે.”
લકુલ શીકાર મળે નહિ તેથી રઘવાયો
સ્ત્રી સંભાષણ. બનીને તે ધીમે ધીમે જતો હતો. એટલાવાનું ફેકું, વાયુથી શરીર પુષ્ટ થયેલું માલૂમ માં તેની નજર એક ઝાડ તરફ ગઈ ઝા
પડતું હોય પરંતુ ઝાઝું જોર ન હોય–ધા- ડની ડાળીએ એક મોટો બૂઢ (વાંદરે ) રવા જેટલું બળ ન હોય ત્યારે એમ વપ- બેઠો હતો, તેને તેણે દાઢમાં ઘાલ્યો, પણ રાય છે.
તે કેમ હાથમાં આવે? ઝાડ ઉપર તેનાથી વામાં આવવું, ઘેલછાયુક્ત તુરંગમાં આ- ચઢી શકાય નહિ અને વાઘ હોય ત્યાં સુ વવું, મિથ્યા મનોરાજ્યમાં મહાલવું. ધી વાંદરો હેઠે ઉતરે નહિ, વાઘે તેને છેતકેટલાએક કેળવાયેલા પુરૂષો પણ વિ
રવાને ઘાટ રચ્યો. તેણે પાસેના તલાવમાં વાહના વામાં આવશે તે પ્રસંગે પિતાને ઘેર જઈ મરડીઆ ઘસી તેનું ટીલું લાગ્યું. અને વેશ્યાઓને બોલાવી પોતાનું આંગણું અપ- રણના કડકા ભાગી વેવના વેલામાં પરોવી વિત્ર કરવાને જરા પણ આનાકાની કરતા
તેની માળા કોટ નાખી અને ફંકીને ૫નથી.”
ગલાં ભરતા ભરતો તે ઝાડ તરફ ધીમે ધીમે પંડિતા જમનાબાઈ ચાલી આવ્યો. વાંદરાને આથી નવાઈ લાવાગતો ઘંટ, બડાઈ હાંકનાર; વા;િ ૫- ગી. તેણે પૂછ્યું, કેમ વાવાભાઈ તમે વેશ તરાજખેર.
બદલી ફંકીને પગ ભરે છે? વાઘે કહ્યું
જે ભાઈ, હવે હું ઘરડે થયોને આજલગણું વાધ કરે, પૈણુને શણગારવી. (અઘરણીમાં)
મેં અનેક જાતની હત્યા કર પાપનું પોટલું અમદાવાદના વબગસ નાગર ગ્રહો અને માથે બાંધ્યું. સદ્ગતિ થવા સારૂ હવે હું બાલામાં વાવ કરવાનો રિવાજ છે. ભક્ત થ છું. મારા ચાલવાથી કીડી સ
“મેટી ધામધૂમથી એના ભ, નવી રખીએ નાશ પામે માટે હું ફંકીને પવા વાવ કર્યો, અંગ્રેજી વાજી2 આ- | ગલું માંડું છું. વાંદરાને આથી કંઈક વિ.
| SR No. | 023264 |
| Book Title | Rudhi Prayog Kosh |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Bhogilal Bhikhabhai Gandhi |
| Publisher | Gujarat Varnacular Society |
| Publication Year | 1898 |
| Total Pages | 378 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Dictionary |
| File Size | 29 MB |