________________
કપૂરચંદ રણછોડ, મોહનભાઈ (નાના ઉપાશ્રયવાળા), ઠાકરસીભાઈ ધીયા, એમ. પી. શાહ, મણિભાઈ મઢુલીવાળા, ચુનીલાલ નાગજી વોરા, મેંદરડાવાળા અંદરજીભાઈ, દુર્લભજીભાઈ વીરાણી, રામજીભાઈ વિરાણી, ત્રિભોવનભાઈ માસ્ટર તથા મુંબઈથી આવતા-જતા ઝવેરચંદભાઈ સંઘરાજકા વગેરે ભાઈઓ પૂ. મુનિરાજોની ઉપસ્થિતિમાં રાત્રિની જ્ઞાનસભામાં તત્ત્વચર્ચા કરતા. ગુરુદેવ જયંતીભાઈને સાથે બેસાડતા. જયંતીભાઈ પણ તત્ત્વચર્ચામાં ઊંડો રસ લેતા અને તેમનાથી સૌ પ્રભાવિત થતા હતા.
આ બધા ભાઈઓને જયંતીભાઈ પ્રત્યે ઊંડું સન્માન થયું અને તેઓના મન ઉપર ખૂબ જ સારી છાપ પડી. તે પૂ. જગજીવન મહારાજના પુત્ર છે તે જાણીને તેમનો સદ્ભાવ ખૂબ જ વધ્યો હતો.
પૂ. માણેકચંદ્ર મહારાજની આજ્ઞા અને શિવલાલ મહારાજનું માંગલિક સાંભળી જયંતીભાઈ દલખાણિયા જવા માટે નીકળ્યા. કેમ જાણે મુનિઓ માટે આ ઘડી મંગળ ન હોય તેમ ડાબી બાજુએ કાગડાઓ કેકારવ કરતા હતા. પૂ. માણેકચંદ્રજી મહારાજે ટોક્યા પણ ખરા, સમય ઠીક નથી. પરંતુ ગાડીનો સમય થઈ જવાથી રોકાઈ શક્યા નહીં.
મુનિઓના સાંનિધ્યમાં જયંતીભાઈના વૈરાગ્યનો રંગ વધુ ઘેરો થયો હતો. તેઓએ દલખાણિયા પાછા ફરીને દીક્ષાના ભાવ વધ્યા છે તે વાત કરી. દલખાણિયા પૂરો પરિવાર જયંતીભાઈને દીક્ષા આપવા માટે તત્પર હતો. દલખાણિયામાં ગ્રામ્યજીવન હોવાથી ત્યાં ગોંડલ અને બોટાદ સંપ્રદાયનો ભેદ ન સમજી શકાય તે સ્વાભાવિક છે. કોઈને કશું દુઃખ ન હતું, એક પ્રકારનો રાજીપો હતો. કેમ જાણે જયંતીભાઈ પરિવાર માટે ભારરૂપ હોય તેમ સૌ આજ્ઞા આપવા માટે રાજી થઈ ગયા.
પિતાશ્રી તો મુનિ હતા. માતુશ્રીને તો જયંતીભાઈ માટે ચિંતા હતી કે આ છોકરો શું કરશે ? ક્યાંય ભટકી ન જાય, દુ:ખી ન થઈ જાય. થાળે પડે તો તેનું જીવન સુધરે, આત્માનું કલ્યાણ થાય, મડિયા કુટુંબને ઉજ્જવળ કરે, માની કુક્ષિ દીપાવે – આવા બધા ભાવ ભર્યા હતા. પરિવારમાં સૌની ભાવના હતી કે પૂ. તપસ્વીજી જગજીવનજી મહારાજ પાસે દીક્ષા લેવાથી જયંતીભાઈને તેમની સેવાનો અવસર મળશે.
જયંતીભાઈએ સ્પષ્ટ ખુલાસો કરતાં કહ્યું કે તપસ્વીજી મહારાજ બોટાદ સંપ્રદાયના શિરોમણિ સંતને ગુરુ તરીકે માને છે અને જયંતીભાઈને સુપ્રત કરી ગુરુઋણ ચૂકવવા માગે છે. આ વાત સાંભળ્યા પછી માતુશ્રી અમૃતબહેન તથા મોટાભાઈ અમૃતલાલે સહર્ષ આજ્ઞાપત્ર કાળા અક્ષરે લખી આપ્યું. ખરું પૂછો તો આ આજ્ઞાપત્ર કાળા અક્ષરે લખેલ હોવાથી કેમ જાણે નિરર્થક થવાનો હોય અને તેનો મંગલભાવ પ્રગટ ન થવાનો હોય! જેને આપણે આજ્ઞાપત્ર કહીએ છીએ તે ઝાંખો પત્ર લઈને જયંતીભાઈ ચાલી નીકળ્યા.
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 1 34