________________
બહેને ઠાવકું મોઢું રાખીને વળતા સામો સવાલ પૂછ્યો, “ગુરુ મહારાજ, એક વાત પૂછું?” “હા બહેન, જરૂર પૂછો.” બહેને પૂછયું, “તમે બધાને અઠ્ઠાઈ કરાવો છો. તમે પોતે ક્યારેય અઢાઈ કરી છે ખરી”
બહેનની વાત એકદમ સાચી હતી. સ્વયં અઠ્ઠાઈનો અનુભવ લીધા વિના મુનિશ્રી વરસોથી બધાંને તપ કરાવતા હતા. એ બહેને આંખ ખોલી. તેઓ તો આટલું કહીને આગળ વધી ગયાં. શ્રી જયંતમુનિ ઉપાશ્રયે આવ્યા. તેમના આત્મામાં જાગરણ થયું. તેમણે તરત જ ઊભા થઈને અઠ્ઠાઈ કરવાનો નિર્ણય કર્યો અને એકસાથે આઠ ઉપવાસના પચ્ચખાણ કર્યા. પ્રથમ તો પૂજ્ય તપસ્વી મહારાજે એક એક ઉપવાસ કરવાની પ્રેરણા આપી. પરંતુ સંકલ્પ થઈ ચૂક્યો હતો અને પૂજ્ય તપસ્વી મહારાજે સંકલ્પ પ્રમાણે પચ્ચખાણ આપી દીધા ! જુઓ નિમિત્ત મળતાં કેવું સારું કામ સંપન્ન થયું !
બહેન દોડતાં આવ્યાં. “ગુરુ મહારાજ, મેં તો મજાકમાં કહ્યું હતું.”
મુનિજીએ જવાબ આપ્યો, “બહેન, મજાક પણ ઉચ્ચ કોટિની હોવાથી સાર્થક થઈ ગઈ છે. તમે ગુરુપદ પામી ગયાં છો.” ત્યારબાદ એ બહેને પણ તપસ્યામાં યથાસંભવ સાથ આપ્યો.
શ્રી જયંતમુનિજીની અઠ્ઠાઈ વખતે શ્રી ગિરીશમુનિએ અપૂર્વ સેવા કરી સાતા ઉપજાવી હતી. વ્યાખ્યાન પણ સુંદર રીતે આપતા હતા. શ્રી મુનિજીની અઠ્ઠાઈ નિર્વિઘ્ન પૂર્ણ થઈ. બીજી પણ નાનીમોટી તપસ્યા ભોજૂડી ચાતુર્માસ દરમિયાન થઈ. દર્શનાર્થીઓનું પણ રૂડી રીતે સન્માન કરવામાં આવતું હતું.
ભોજૂડીમાં બ્રાહ્મણોનાં પણ ઘણાં ઘર છે. બ્રાહ્મણ છોકરાઓ આમતેમ ભટકતા હતા. તેમને ગીતાનો એક પણ શ્લોક શીખવનાર કોઈ ન હતું. મુનિશ્રીએ બ્રાહ્મણ છોકરાંઓને એકત્ર કરી ગીતાનો વર્ગ ચલાવવાની કોશિશ કરી. હર્ષપૂર્વક બ્રાહ્મણ વિદ્યાર્થીઓ આવવા લાગ્યા. “પુરુષોત્તમ પ્રાપ્તિયોગ’ નામનો પંદરમો અધ્યાય લગભગ બધાં બાળકોએ કંઠસ્થ કરી લીધો. વર્ષો વીતી ગયાં. આજે એ બધાં બાળકો મોટા ગૃહસ્થ થઈ ગયાં છે, પરંતુ ગીતાજ્ઞાન ભૂલ્યાં નથી. જ્યારે મળે છે ત્યારે મુનિશ્રીનો અતિ ઉપકાર માને છે. ફક્ત જૈન ધર્મનો જ આગ્રહ ન રાખતાં સમગ્ર ભારતીય વિદ્યાનો પ્રચાર કરવો ઘણું જ જરૂરી છે. દેશ અને સનાતન ધર્મ બચશે તો જ જૈન ધર્મની જાળવણી થઈ શકશે. અત્યારે ભારતીય મૂળનાં જ્ઞાનાત્મક શાસ્ત્રો પ્રત્યે સમભાવ કેળવવો નિતાંત જરૂરી છે.
ભોજૂડી રેલવેનું મોટું જંકશન છે. ત્યાં રેલવેના કર્મચારીની મોટી કોલોની છે. ધાર્મિક સ્વભાવના રેલવેના ગાર્ડ અને ડ્રાઇવરો પ્રવચનમાં આવવા લાગ્યા તથા અહિંસા અને દયાધર્મમાં રસ લેતા
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 376