________________
હવે દીક્ષાની ઘડી નજીક આવી ગઈ હતી. મુર્હુતના ટકોરા થાય એટલી જ વાર હતી.
માતા-પિતાની આજ્ઞા મળતાં જ વૈરાગી ભૂપતભાઈને રાવટીમાં લઈ ગયા. ત્યાં તેમનું મુંડન થયું. પંચમુષ્ટિ લોચ માટે થોડા વાળ રાખી દીક્ષાર્થીનું મુંડન કરવાની પ્રથા છે. ત્યારબાદ સ્નાન કરી સાધુવેશનાં કપડાં ધારણ કરવામાં આવે છે. વસ્ત્ર તથા અલંકાર તેમના પરિવારને સુપ્રત કરી દેવામાં આવે છે. બધી વિધિ પૂરી થયે ભગવાન મહાવીરના જયનાદ સાથે દીક્ષાર્થીને મંચ પર લાવ્યા. સભામાં ખામોશી છવાઈ ગઈ. એટલું જ નહિ, સૌની આંખો અશ્રુભીની થઈ ગઈ. ઠીક સમય પર લોચ કરી દીક્ષાના પાઠ ભણાવવામાં આવ્યા. કલકત્તાના ઇતિહાસમાં આ પ્રથમ દીક્ષા હતી. કલકત્તાનો શ્રીસંઘ ગૌરવ લઈ શકે તેવો અદ્ભુત અવસર ઉપલબ્ધ થયો હતો. ત્યારબાદ રજોહરણ, પાત્રા, જ્ઞાનપોથી, વસ્ત્રપોથી, ઇત્યાદિ સાધુનાં ઉપકરણ આપવામાં આવ્યાં. જે ભાગ્યશાળી લોકોએ લાભ લીધો હતો તેઓ ક્રમશઃ નવમુનિને ઉપકરણ અર્પણ કરી ધન્ય થઈ ગયા હતા.
પૂજ્ય તપસ્વી મહારાજ દ્વારા ભૂપતભાઈને આજે ભરી સભામાં ‘ગિરીશમુનિ’ તેવું નામ આપ્યું. આ નામ સંપ્રદાયના મૂળ સંસ્થાપક પરમ પૂજ્ય આચાર્ય દેવ ડુંગરશી મહારાજના નામને અનુરૂપ હતું. શ્રી જયંતમુનિજીએ ગિરીશચંદ્રને આશીર્વાદ આપતાં કહ્યું કે, “જ્ઞાન, દર્શન, ચારિત્ર, તપના માર્ગે ચાલી આત્માને ઉજ્વળ કરશો અને તમારી શક્તિથી શાસનપ્રભાવના કરી, ગુરુદેવોનું નામ ઊંચું કરશો અને કીર્તિનો કળશ ચડાવશો.”
આખો પ્રસંગ ઘણા સમાધિભાવે સંપન્ન થયો હતો.
નવદીક્ષિત મુનિનો મંગળ પ્રવેશ ઃ
મુનિશ્રીઓ દાદાજીના બગીચે રાત્રિવાસ માટે રોકાયા. માગસર સુદી અગિયારસ અને તારીખ ૨૨/૧૧/૫૨ના રોજ અભિનવ બાળમુનિ સાથે ગુરુદેવનો નગરપ્રવેશ રાખવામાં આવ્યો હતો. જૈન સમાજ વિદાય થયા પછી બંગાળી ભાઈ-બહેનોનું આગમન શરૂ થયું. બંગાળની ભક્તિ સુપ્રસિદ્ધ છે. હજારો નર-નારી પંક્તિબદ્ધ આવતાં ગયાં અને મોડી રાત સુધી દર્શનનો પ્રવાહ ચાલુ રહ્યો.
કાર્યક્રમ અનુસાર હજારો ભાઈ-બહેનોની ઉપસ્થિતિમાં ૨૭ નંબર, પોલોક સ્ટ્રીટ જૈન ઉપાશ્રયમાં મુનિરાજોનો પ્રવેશ થયો. નવદીક્ષિત મુનિ સાથે હોવાથી સમગ્ર જૈન સમાજની મમતા અને ભાવનામાં ઘણો જ વધારો થયો હતો. બધા મહેમાનો પણ જવાની તૈયારીમાં હતા. શ્રીસંઘે તમામ અતિથિઓને ભાતું આપીને એક સુંદર પ્રથા ઊભી કરી. દીક્ષાની સુચારુ વ્યવસ્થાને કારણે સંઘની કીર્તિમાં વધારો થયો હતો.
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક I 290