Page Text
________________
આખા રસ્તે હુલ્લડનાં નિશાનો, બળેલાં મકાનો અને ભંગારના ઢગલાઓ નજરે પડતાં હતાં. ગોધરા સંઘની ભાવભરી ભક્તિનો અનુભવ કરી ગોધરાથી દાહોદ માટે પગ ઉપાડ્યો. ગુજરાતની રસાળ ભૂમિ પૂરી થઈ રહી હતી. હવે પહાડી પ્રદેશ તથા જંગલની શરૂઆત થઈ. વચમાં જેકોટ સ્ટેશને રોકાવાનું હતું.
૧૯૪૮ની સત્તરમી એપ્રિલે જેકોટ પહોંચ્યા. અહીં એક પણ પાકું ઘર ન હતું. ચારેબાજુ આદિવાસી ભીલ પ્રજાના ઝૂંપડાંઓ હતા. ગોચરી મળવાની સંભાવના ન હતી. ફક્ત સ્ટેશનમાં એક ગુજરાતી બ્રાહ્મણનું ઘર હતું. તેઓ સ્ટેશન માસ્તર હતા. જયંતમુનિજી પાણી લેવા માટે પધાર્યા. તેમણે ગરમ પાણી વહોરાવ્યું, પરંતુ ઘરમાં રસોઈ બનતી જોવામાં ન આવી.
જયંતમુનિજીએ આશા રાખી પૂછ્યું, “કેમ બહેન, તમે બધા ક્યારે જમશો ?”
બહેન બોલ્યાં, “મહારાજ, આજે અમારે સામે સ્ટેશને જમવાનું નોતરું છે, એટલે ત્યાં જમવા જવાનાં છીએ.”
આ સાંભળીને જે થોડીઘણી આશા હતી તેના પર પાણી ફરી વળ્યું. પરંતુ જયંતમુનિજીએ હજુ આશા છોડી નહિ. ફરીથી પૂછ્યું, “બહેન, ત્યાં કેટલા વાગે જમવા જવાનાં છો ?” બહેન બોલ્યાં, “સાંજના પાંચ વાગે જમવા જવાનું છે.”
આ સાંભળીને ફરી મનમાં આશાનો તંતુ ઊભો થયો. “તો શું બહેન, સાંજ સુધી બધા ભૂખ્યા રહેશો ?”
બહેન બોલ્યા, “ના, ભૂખ્યા તો નહિ રહીએ.”
મુનિશ્રીએ ફરીથી તેમને પ્રેરણા આપી, “તમે જો જમવાના હો તો તેમાંથી ગોચરી આપી શકો છો.”
આટલું સાંભળ્યા પછી બહેને ખુલાસો કર્યો. “મુનિજી, અમે અત્યારે ખીચડી ખાશું, પરંતુ આપ જેવા સંતને લુખ્ખી ખીચડી કેમ અપાય? તેનો મારા મનમાં સંકોચ હતો. આજે ઘરમાં ઘી ખલાસ થઈ ગયું છે. તમને સાધુમહારાજને તો સારી ચીજ આપવી જોઈએ ને! આથી હું કંઈ બોલી નહિ.”
મુનિશ્રીએ બહેનને ધીરજ બંધાવી. “બહેન, જરાપણ સંકોચ કરવાની જરૂ૨ નથી. અત્યારે તો તમારી ખીચડી જ ઘી જેવી છે. જુઓ, અત્યારે તમે ભિક્ષા ન આપો તો અમારે ઉપવાસ કરવો પડે.”
,,
આટલા ઇશારાથી એ બહેન સમજી ગયાં. તે રાજીના રેડ થઈ ગયાં. રમાબહેને ભક્તિભાવથી સાધુ તો ચલતા ભલા D 93
| SR No. | 023252 |
| Book Title | Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Harshad Doshi |
| Publisher | Jain Academy |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 532 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |