________________
ભગવંતાદિનું વૈયાવૃત્ય કરવું : એ યોગબીજ છે. વૈયાવૃત્ય કરતી વખતે, પોતાની કીર્તિ કે યશ બધે ફેલાય : એવી જે અસદ-ખરાબ ઈચ્છા છે તેનો ત્યાગ કરવો જોઈએ. અર્થા એ ત્યાગની મુખ્યતાએ વૈયાવૃત્ય કરવું જોઈએ. આવું વૈયાવૃજ્ય વિધિપૂર્વક અર્થાત્ શાસ્ત્રમાં જણાવ્યા મુજબ યથાસમયે પુરુષાદિને આશ્રયીને કરવું. અર્થાત્ પ્રથમ પૂ. આચાર્યભગવંતનું ત્યાર બાદ પૂ. ઉપાધ્યાયભગવંતાદિનું વૈયાવૃત્ય કરવું.... ઈત્યાદિ શાસ્ત્રમાં જણાવેલ વિધિપૂર્વક વૈયાવૃત્ય કરવું. પૂ. આચાર્યભગવંતાદિને, પોતાનાં બીજાં બધાં કામ પડતાં મૂકીને તેઓશ્રીના કામમાં જ ચિત્તનો ઉપયોગ રાખી આહાર લાવી આપવાદિ સ્વરૂપ વૈયાવૃજ્ય છે.
આ વૈયાવૃત્ય, ચિત્તના અત્યંત ઉત્સાહ સ્વરૂપ આશયવિશેષથી કરવું. ના છૂટકે, જેમ-તેમ, કે ન કરીએ તો ખરાબ લાગશે... ઈત્યાદિ પરિણામથી ન કરવું. અન્યથા તે યોગબીજ સ્વરૂપ પરિણમશે નહિ. આથી સમજી શકાશે કે વૈયાવૃત્ય-એ નવી વસ્તુ નથી. વર્ષોથી આપણે એ કરી જ રહ્યા છીએ. પરંતુ યોગબીજસ્વરૂપ વૈયાવૃજ્ય ખૂબ જ અઘરું છે. પૂ. આચાર્યભગવંતાદિ ભાવયોગીઓ પ્રત્યે બહુમાનાતિશય પ્રગટે, ત્યારે જ આ યોગબીજની પ્રાપ્તિ થઈ શકશે. આ જગતમાં પૂ. આચાર્યભગવંતાદિ ભાવયોગીઓ કરતાં કોઈ જ અધિક નથી- એની પ્રતીતિ જ તાદશ બહુમાનાતિશયને જાળવી રાખે છે. જે દિવસે પણ . એ ભાવયોગીઓ કરતાં આ જગતમાં કોઈ પણ માણસ કોઈ પણ રીતે શ્રેષ્ઠ જણાશે તે દિવસે પૂ. આચાર્યભગવંતાદિ પ્રત્યે બહુમાન નષ્ટ થશે અને તેથી તેનાથી
( ૨૨.
