________________
-48 अथ श्री संघपट्टकः
(६४१ )
युक्त एवो एक साधु अथवा एक साध्वी अथवा एक श्रावक अथवा एक श्राविका होय तेने संघ कहीए अने ते विना शेष जे साधु साध्वी, श्रावक, श्राविकानो समुदाय तेने हारुकाना समूह जेवो संघ कही ए ए हेतु माटे, तमारो मानेलो जे संघ तेमां संघनां लक्षण नथी माटे ए बहुमान करवा योग्य नथी. अने तेने जे बहुमानादिक करे बे, ते जगवंतनो सामावाळी श्रो शत्रु बे इत्यादि मित्राय व शास्त्रकारनुं श्रा प्रकारे कहेतुं थयुं बे.
टीका: - यदुक्तं ॥
आणाए अवतं जो नववू हिऊ मोहदोसे || तित्ययरस्स सुयस्स य, संघस्स य पञ्चणी ओ सो ॥ तथा ॥ जो साहिज्जे वह श्राणानंगे पयट्टमाषाणं ॥ मणवायाकाएहिं समादोसं तयं बिंति ॥
अर्थ :--- ते वात शास्त्रमां कही बे जे तीर्थंकरनी श्राज्ञामां जे न वर्त्ततो तथा मोहरूपी दोषवमे वृद्धि पामेलो ते पुरुष तीर्थंकरनो तथा सिद्धांतनो तथा संघनो प्रत्यनीक बे, एटले सामावाळी यो शत्रुरूप बे. वळी जे स्वाधीनपणे वर्त्ततो एटले स्वछंदपणे चालतो, तीर्थंकरनी आज्ञाना नाशमां प्रवर्त्ततो एटले श्रीकरनी श्राज्ञा विरुद्ध प्रवर्त्तेलो एवो जे पुरुष तेने मन वचन कायाना दोष सरखो के एम कर्तुं बे.
टीकाः - श्रतएव सुखसी लतानुरागादेरसंघम पि संघ इत्य निदधतां प्रायश्चित्तं प्रविप्रादितं सिद्धांते
