________________
49अथ श्री संघपट्टक
(३०९).
तीक्ष्यो यथादोषं च शिक्षणीय इति सिद्धांत स्थितिः॥ अयंतु गर्वोद्धरकं धरतया तामवगणय्य यथा गृही प्रायेण कुटुंबमध्यात् सौजन्यपरोपकारादिसत्पुरुषगुणहीनमपि ग्रंथार्जनगृ. हकर्मकरणादिमात्रप्रवणं पुत्रादिकं बहुमन्यते तदन्यं चाव मन्यते तथा गच्छमध्याहि श्रामणादिषु शुश्रूषाकारिणं सदोषमपि जूषयति ॥ तदन्यं च सद्गुणनूषणमपि दूषयति इति गृहिकुटुंबप्रक्रियावर्तित्वात्तथानिधीयत इति ॥ ..
अर्थः–वळी आचार्ये पोताना गच्छनो क्षणे क्षणे तपास राखवो जे कोश्कने विस्मरण थयुं होय तो तेने संन्नारी श्राप तथा को विपरीत करतो होय तो तेनुं निवारण करवं. इत्यादि पूर्वक जे जोवं प्रमार्जq तथा शिष्य, नणदुं जणावq इत्यादिके करीने पोताना गबने जोवो तपासवो तथा जेनो जेवो गुण तेने तेवं मान आप तथा जेनो जेवो दोष तेने तेवी शिक्षा श्रापवी, .. ए प्रकारनी सिद्धांतनी स्थिति के एटले मर्यादा डे ने श्रा श्राचा.
यतुं तो अहंकारे करीने नंचं माथु डे ए हेतु माटे ते सिांतनी मर्यादानी अवगणना करीने जेम गृहस्थ बहुधाए कुटुंबना मध्यथी श्रा प्रकारनो पुत्रादिक तेने बहु माने ले जे जे पुत्रादिकने विषे सुजनपणुं तथा परोपकार इत्यादि सत्पुरूषना गुणे करीने रहितपणुं के तो पण ते अव्य उपार्जन करवु तथा घरनुं काम करवू इत्यादिकने विषेज चतुर होय तो तेने घणुं मान आपे ने ते थकी अन्य गुणी होय तो तेनुं अपमान करे ले तेमज गच्छ मध्ये जे को दोषवाळो होय ने ते जो विसामा करावतो होय, सेवा करतो होय तो तेने माने हे शोनावे दे ने ते विना बीजो महागुणी होय, गुणरूपी
