________________
(१४८)
अथ श्री संघपट्टक
nawwanmranAmAhmanmananmmmmmmmmmmmmmmwww
TRAMAAAAAAAAAA
AN
॥ यथोक्तं ॥ तंबोलपाणनोयणुपाणहथीनोगसयण निठवणे॥
मुत्तुच्चारं जूझं वजार, जिमंदिरस्संतो॥
निहिवणादकरणं, असकहा अणुचियासणाया ॥ आययणं मि अन्नोगो, श्वं देवा उदाहरणं ॥ देवहरयंमि देवा, विसयविस विमोहिया वि न कया वि ॥ अबरसाहिपिसमं, हासरिखड्डाइवि करंति ॥
अर्थः-एज कारण माटे पूजाने अर्थे जिनन्नवनमा रहेला जे नक्तिवंत पुरुष तेमनी नोजनादिक क्रिया ते मंदिरने विषे करवानो निषेध कह्यो . जे माटे ते शास्त्रनुं वचन जे तंबोल, पान, नोजन, पगरखां, स्त्रीनो संनोग, शयन, थुकवू, मल, मूत्र, तथा जुगटुं ए दश वानां जिन मंदिरमा वर्जवां. वळी देवताने दृष्टांते ए आशातना न करवी, जेम देवता सुधर्मा सजामां जिननी दाढा ले तेथी स्त्रीनोगादिक करता नथी तेमज थुकवू तथा जोजन करवू, असत्कथा करवी, ऊंचा आसने बेसवू इत्यादि . जिनमंदिरमां न करवां. वळी विषयरुपी विषे करीने मोह पाम्या एवा देवता पण देरासरमां क्यारे पण अप्सरायोनी साथे हास्य क्रीमा इत्यादि नथी करता.
टीकाः यदपि गर्लागारं विहायेत्यादिना द्वितीयविकल्पोक्ता शातनाऽनाव प्रतिपादनं तदप्यऽदृष्टागमतां जवतो व्यंजयति ॥ यतः॥ सालालंदेत्यादि वचनस्य निपुणनिरूपणेनापि
