________________
[ ૧૨૬ ]
: પી સીમંધર
તેણીને બાદર-સત્કાર કરી તેના સુંદર રૂપથી પિતાનો ધંધો ધીકતો ચાલવાની કલ્પના કરી પોતાના ઘરે લઈ ગઈ. તેણી ૫ણુ કર્મવિવશ થઈ અનાચરણીય પણ વેશ્યાને ધંધે અનિચ્છાએ પણ કરવા માંડી એક દિવસ કોઈ નવયુવાન સુંદર રૂપવાળો પરદેશી વેશ્યાને ત્યાં આવી શ્રી કામલકમી સાથે ઘણા દિવસ વિષયસેવન કરે છે. કર્મ સંગે શ્રી કામલક્ષ્મી અને તે નવયુવકને ગાઢ પ્રેમ થાય છે. પેલા નવયુવકની જવાની તૈયારી વખતે શ્રી કામલક્ષ્મી માનાકાની કરી જવા દેતી નથી, ઘણું આગ્રહ પછી નવયુવકનું ઠામ ઠેકાણું પૂછતાં (શ્રી ક્ષિતિપ્રતિષ્ઠિતપુરમાં પોતાના ધણી સાથે પુત્રને બીજે ઠેકાણે મોકલી દે પછી આપણે ભેગા થઈશું વગેરે થયેલી મસલતના આધારે એકાકી પડેલો તે શ્રી કામલકમીને સગો પુત્ર શ્રી વેદવિચક્ષણ જ તે નવયુવક હતો.) તેને પિતાનો પુત્ર જાણી હદયમાં શ્રી કામલક્ષ્મીને ભારે આઘાત થયે, કર્મના પંજામાં ફસાઈને પતિને માર્યાનું અને પુત્ર ભોગવ્યાનું લોકવિરૂદ્ધ ભયંકર પા૫ સેવાયેલ હોવાથી છતાં ભળી જવાને દ્રઢ નિર્ણય શ્રી કામલક્ષ્મી કરે છે, વેશ્યા ઘણું સમજાવે છે, માનતી નથી, સાત દિવસ લીધે છે. છેવટે થાકી રાજ વિ ની સંમતિથી જીવતાં ચિતામાં બળી મરે છે. પણ કર્મસંજોગે ચિતામાં અનિ મૂકયો ને તરત વરસાદ થવાથી દાઝેલા શરીરવાળી તે શ્રી કામલક્ષમી વરસાદને લીધે નદીના પુરમાં તણાઈ, કોઈ ભરવાડે દયાથી પાણીબહાર કાઢી યોગ્ય ઉપચાર કરતાં શરીર સ્વસ્થ થયા પછી તેઓના આગ્રહથી તેમને ત્યાં જ દૂધ-છાશ વેચવા બાદિના કામ કરવા માટે રહી, અને હંમેશાં દૂધ-છાશ વેચવા અહીં આવે છે. તે શ્રી કમલમી હું પોતે !
.......... કહે ! પુરોહિતજી! આવા ભયંકર કર્મના વિપાકોને ભોગવીને કાયર બનેલી મને આ દૂધ-છાસની ફુટી ગયેલી માટલીઓ શું દુખ ઉપજાવે?”
આ સાંભળી શ્રી વેદવિચક્ષણ પુરોહિત પિતાની સગી માતાને ઓળખી પગમાં પડી જાય છે. બાદ બન્ને શ્રી ગુણાકરસૂરીશ્વરજી મહારાજ પાસે જઇ દીક્ષા લઈ, ઉકટ તપસ્યા કરી ઘનઘાતી કર્મોને ક્ષય કરી કેવળજ્ઞાન પામી મોક્ષે જાય છે.
