________________
(૪૨)
ઉદ્યમ કરીએ છીએ, તે પ્રયત્ન આત્મસ્વરૂપની પ્રાપ્તિ માટે પ્રમાદને છેડીને એક ક્ષણવાર થઈ જાય તે સર્વ અર્થની સિદ્ધિ –મક્ષ થતાં વાર ન લાગે. ૪
અરેરે ! મેં આ જગતના જીવોને રાજી કરવા માટે હજારે પાંખડે રચ્યા, ઘણું ગ્રંથે ભ, લોભ અને અજ્ઞાનદશામાં મૂઢ બની વિવિધ પ્રકારની તપસ્યા કરી, ક્યાંક ક્યાંક ઉજજડ ગામમાં એરંડાની પ્રધાનતા મુજબ ગુરુમહારાજ તરીકે બની મિથ્યા અભિમાન કર્યું, તેથી કમને વિપાકના બંધનથી મુક્ત થઈ યથાસ્થિત સુખ પામી શક્યો નહિ, ૫
ખરેખર મારા આચરણે તે અંદર ઈષ્ય, દેષની કાતીલ છરી રાખી, બહારના દેખાવે શાંત મુદ્રા ધારણ કરનાર તથા ધર્મના અંચળા નીચે પ્રચ્છન્ન પા૫ કર્મો કરનાર, નદીમાં સ્નાન કરી શુદ્ધ થયેલ દારૂડીઓ, વણિઃવૃતિવાળો, પાખંડી, બકવૃતિવાળા ઢોંગી ધુતારાઓના સરદાર જેવા છે. આરાધનાના માર્ગે આવવા છતાં ભયંકર પાપ સેવી જાતે જ વિનાશ નોતરનાર એવી મારી શી દશા થશે? ૬
ઉપર કથા મુજબ સંયમમાં મારી વિપરિત પ્રવૃત્તિ છે છતાં, એવા પણ મહામુનિઓ છે કે જેમના દર્શન, વંદન, નમસ્કાર, ચરણ સ્પર્શ તથા પ્રશંસાદિ કરવાથી શુકલ પક્ષમાં થતી રાત્રિની નિર્મળતાની જેમ પ્રાણી માત્ર પાપોથી મુક્ત થાય છે. તેવા ઉત્તમ મુનિઓને હું પાપને પશ્ચાત્તાપ કરતો નમસ્કાર કરૂ છું. ૭
