________________
૫૧૬
પ્રા. ઉપદેશમાલાનો ગૂર્જરાનુવાદ થએલ ગાંડાના વેષ ધારણ કરનાર પુરુષની જેમ કાયક્લેશ વગેરે બાહ્યતપ-ચારિત્ર ભવ્યાત્માઓને દુઃખકારક હોતાં જ નથી.
તેથી કરીને ઓદનના અર્થીપુરુષે ઇન્દન વગેરેની જરૂર માફક ચારિત્ર-પરિણામ સાધવા માટે સર્વત્ર બાહ્યતમ કરવાનો કહેલો છે, પણ શરીરના વૈરી થઈ શરીર પાતળું કરવા માટે નહિ, પરંતુ મિથ્યાત્વ, અવિરતિ, પ્રમાદ, કષાય, યોગોવડે જીવ નિરંતર કર્મ બાંધે છે; માટે મોક્ષના અર્થીઓએ તે સર્વને રોકવા-અટકાવવા જોઇએ.” આ પ્રમાણે તેને પ્રતિબોધ કરીને તે દેવ દેવલોકમાં પહોંચી ગયો. આ પ્રમાણે મનુષ્યોએ ધર્મમાં અપ્રમત્ત રહેવું. (૨૫૭) આ કથાનકથી ગ્રન્થકાર પોતાના પુત્ર રણસિંહને સાક્ષાત્ ઉપદેશ આપતા
5
छ
जावाऽऽउ सावसेसं, जाव य थवोवि अत्थि ववसाओ | ताव करिज्जप्पहियं, मा ससिराया व सोइहिसि ।।२५८ ।। धित्तूणवि सामण्णं, संजम-जोगेसु होइ जो सिढिलो | पडइ जई वयणिज्जे, सोअइ अ गओ कुदेवत्तं ।।२५९।। सुच्चा ते जिअलोए, जिणवयणं जे नरा न याणंति । सुच्चाण वि ते सुच्चा, जे नाऊणं नवि करेंति ।।२६०।। दावेऊण धणनिहिं, तेसिं उप्पाडियाणि अच्छीणि | नाऊणवि जिणवयणं, जे इह विहलंति धम्मधणं ।।२६१।। ठाणं उच्चुच्चयरं, मज्झं हीणं च हीणतरगं वा । जेण जहिं गंतव्वं, चिट्ठावि से तारिसी होई ।।२६२।। जस्स गुरुम्मि परिभवो, साहूसु अणायरो खमा तुच्छा । धम्मे य अणहिलासो, अहिलासो दुग्गइए उ ||२६३।। सारीर-माणसाणं दुक्ख-सहस्साण वसणपरिभीया | नाणंकुसेण मुणिणो, राग-गइंदं निरंभंति ।।२६४ ।। सुग्गइ-मग्ग-पईवं, नाणं दितस्स हुज्ज किमदेयं ? | जह तं पुलिंदएणं, दिन्नं सिवगस्स नियगच्छि ।।२६५।।
