________________
૪૫૪
પ્રા. ઉપદેશમાલાનો ગૂર્જરાનુવાદ ભયભીત થએલા કેશવે ભગવંતને કહ્યું કે, “આપ જેવા મારા સ્વામી છતાં મારું અકલ્યાણ કેમ થાય ? હે સ્વામિ ! આ પાપરૂપ ભાવશત્રુથી પરવશ થએલનું મારું આપ રક્ષણ કરો. સ્વામી સેવકોને સંકટ પામેલા દેખવા કદાપિ સમર્થ બની શકતા નથી. જો ચિંતામણિ મળવા છતાં જીવોને દરિદ્રતા પરાભવ કરે, સૂર્યોદય થવા છતાં અંધકાર-સમૂહ વૃદ્ધિ પામે, તો તે નાથ ! અમારે ક્યાં જઇને ફરિયાદ કરવી ? અમારે કોનું શરણ મેળવવું?' ત્યારે ભગવંતે કહ્યું કે, “હે કેશવ ! આ નિકાચિત બાંધેલું કર્મ અવશ્ય ભોગવવું જ પડશે. કદાચ પાપક્ષય કરવા માટે ફરી વંદન કરીશ, તો પણ તે અનુષ્ઠાન કર્મનિર્જરા કરવા માટે તેટલું સમર્થ નહિ થાય.
આ પ્રમાણે તેને જેટલામાં ના પાડી, એટલે કાંઇક વિલખા થએલ કૃષ્ણને ફરી પણ ભગવંતે આશ્વાસન આપતાં જણાવ્યું કે, હે ભદ્ર ! તું શોક ન કર, કારણ કે મારી જેમ તમે પણ ઉત્તમ કેવલજ્ઞાન-દર્શન દ્વારા ભુવનને પરકાશિત કરનાર, તેમજ ત્રણે ભુવનને પૂજનીય પ્રશંસનીય, ભારતમાં હજાર મુનિઓથી પરિવલ બારમા તીર્થંકર થશો. જેનું આવું કલ્યાણ થવાનું છે, તો અત્યારે શા માટે ખેદ વહન કરો છો ? વળી કૃષ્ણ પૂછ્યું કે, મારી સાથે આ વીરે વંદન કર્યું તો તેને વંદનનું શું ફળ મળશે ?' ત્યારે ભગવંતે કહ્યું કે, તમારા ચિત્તની પ્રસન્નતા પોતાનાં માટે મેળવવી તેટલું જ માત્ર તેને ફળ થયું, પણ કર્મની નિર્જરા નહિ, કારણ કે, ક્રિયા જ્ઞાન, દાન, ચારિત્ર, ઇન્દ્રિય-દમન, દયા, કષાય-દમન આ વગેરે અનુષ્ઠાન વિવેક સહિત મનથી કરવામાં આવે તો સફળ અર્થાત્ કર્મ-ક્ષય કરનાર થાય છે, નહિતર માત્ર ક્લેશ એ જ ફળ મળે છે. આ પ્રમાણે નેમિભગવંતથી ઘણા પ્રકારે ઉપદેશ પામેલા મુક્તિની તૃષ્ણાવાળા કૃષ્ણ, ભગવંતને નમસ્કાર કરીને પોતાની નગરીમાં પહોંચ્યા. આ પ્રમાણે સાધુઓને વિધિ-આદર-વિનય-સહિત વંદન કરવાથી દશારસિંહકૃષ્ણ સાતમીનું વેદનીયકર્મ ત્રીજીમાં લાવી નાખ્યું, તો સાધુને નિરંતર વંદન કરવું. (૩૯) ૧૮ હજાર સાધુને વંદન વિષયક કૃષ્ણ કથા માટે જ કહે છે કે,
अभिगमण-वंदण-नमसणेण पडिपुण्छणेण साहूणं । . चिरसंचियंपि कम्मं, स्वणेण विरलत्तणमुवेइ ।।१६।। केइ सुसीला सुहमाइ सज्जणा गुरुजणस्सऽवि सुसीसा । .
વિક ગતિ સદ્ધ, ઘઉં સો વંડરુસ II૧૬૭TI ગુરુ બહારથી આવતા હોય તો સામા જવું તે અભિગમન, તેમના ગુણોનું કીર્તન કરવારૂપ વંદન, કાયા અને મનની નમ્રતા-નમસ્કાર કરવો, શરીરની કુશળતા પૂછવી,