________________
भी समझोतविचारगति-महावीर जिनस्तवन. १. १२५ ) कम तार्यों नहि ? ते विसं विचार करतां खात्री थाय ले के खरेखर में खमारी संगत करी नयी ते मारोज वांक छे, पण तमारी कसुर नथी. वली हे प्रभु ! नुं माराथी सात राजलोक दूर मुक्ति छ त्यां वस्यो ९ नो पण मारा दिलनी साथे चोंटेलोज छ. त्यारे मने अविचलपद तुरतज तमारं आप जोइए ? ते आपता नथी, आवी विलंब करवानी टेव ते तमारी केम पडी छ ? ॥२॥ नहि तो मुझ दावे, नहि मुकुं क सोर । झाली दिल भीतर-घाली करशंजोर । जाशा किम दीधा-विण शिव. सुग्व जिनराज । महेजे जा देशां, तो.रहंशे निज लाज ।।
अर्थ--एम करतां पण जो मुक्ति नहि आपो तो ज्यारे मारो दार आवशे त्यारे शोर-कोर करीने पण ते लीयाविना मुकवानो नथी, केमके ते वग्वने तमने पकडीने अमारा हृदयांतर घालीने जोरथी तमारा पासेयो ले . त्यारे हे जिनेश्वर ! मोक्षमुख आप्या विना तमो अमारा. अंतःकरणमांथो केवी रीते जइ शकशी ? माटे सहेज एटले महेनन कराव्याविना जो आपशो तो पोतानी आवरु रहेशे. ॥३॥ अविनय मुज ग्वमजो, हुंछ मूह अजाण । करतांन वि आवे, विनतडी जिनभाण ॥ बालक जेम बोले, कालो वेलोयोल, ते मात-पिता मन, लागे अमृत तोल ॥ ४॥ .
अर्थ-जेम अजाण एवो वालक माता-पिता पासे कालां घेला वचन वोले छे, ते अमृत समान लागे छे, तेप हे मूर्यसमान जिनेश्वर ? बालकनी पेठे अजाण एवा मने विनंति करता आवडती नथी, तो पण आप तेने अमृतसमान गणीने माराजेवा मृढ तरफथी जे अविनय उपली गाथामा थयो ते आप क्षमा करजो. ॥ ४॥ ..
