Shravak Dharm Vidhi Prakaran

SR No.: 023116
Original Sutra Author: N/A
Author: Rajshekharsuri
Publisher: Velji Depar Haraniya Jain Dharmik Trust
Publication Year: 1996
Total Pages: 186
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 15 MB

Page 59

ગુજરાતી ભાવાનુવાદ સહિત
हितेत्याभिप्राय: ; 'न हु' नैव 'जिनमते' अर्हच्छासने 'संवासमात्रात्' मिथ्यादृष्टिभिः सहैकत्रवसनादेवेत्यर्थः 'अनुमति:' अनुमोदना 'इष्टा' अभिप्रेता आगमज्ञैरिति गम्यते । इति गाथार्थः ॥ ३६ ॥
૫૪
તેથી શ્રાવકને મિથ્યાત્વની સંવાસાનુમતિનો ત્યાગ કેવી રીતે થઈ શકે ? આ પ્રમાણે બીજાએ કહ્યું એટલે આચાર્ય ઉત્તર આપે છે:- તું સાંભળ. જિનશાસનમાં મિથ્યાદ્દષ્ટિઓની સાથે રહેવા માત્રથીજ મિથ્યાત્વની અનુમતિ આગમના જ્ઞાતાઓને ઈષ્ટ નથી. प्रश्न :- आधार्भ अने भारंभ वगेरेमा पडिसेवण- पडिसुणणा, संवासणमोअणाय चउरोवि (पिंड नियुक्ति गा. १२४ ) इत्याहि वयनोथी साथे રહેવાના કા૨ણે અનુમતિ સ્પષ્ટ જ કહી છે. ઉત્તર ઃ- આધાકર્મ અને આરંભ વગેરેમાં સાથે રહેવાના કારણે અનુમતિ ઇષ્ટ છે, પણ મિથ્યાત્વમાં સાથે રહેવાના કા૨ણે અનુમતિ ४ष्ट नथी.[३६]
विपक्षे बाधकमाह
आरंभे विव मिच्छे, सव्वेसिं सव्वहिं अइपसंगो । को पुण एत्थ विसेसो, भन्नइ इणमो निसामेहि ॥ ३७ ॥
[आरम्भे इव मिथ्यात्वे, सर्वेषां सर्वत्रातिप्रसङ्गः । कः पुनरत्र विशेष:, भण्यतेऽयं निशामय ।। ३७ । ]
"आरंभे विव" गाहा व्याख्या- 'आरम्भे' पृथिव्याद्युपमर्दनलक्षणे, " पिवमिवविव वा इवार्थे" इतीवार्थे विवादेशः । ततश्चारम्भ इवेति व्यतिरेकदृष्टान्तः, मिथ्यात्वेऽनुमतौ अङ्गीक्रियमाणायां किं स्यात् ? इत्याह'सर्वेषां' जिनयत्यादीनां 'सर्वत्र' लौकिकवदेव वन्दनादिरूपे मिथ्यात्वे 'अतिप्रसङ्गः' अतिव्याप्तिः स्यात्, केवलिनोऽपि मिथ्यात्वाऽनुमतिः स्यादित्यभिप्रायः । पर आह- 'कः पुनरत्र विशेष: ? येनाऽऽरम्भे संभवत्यनुमतिर्न तु मिथ्यात्वे ।' आचार्य आह- 'भण्यते' कथ्यते 'अयं' वक्ष्यमाणतया प्रत्यक्षो विशेषोऽयं भण्यत इति संटङ्कः, 'निशामय' श्रुणु । इति गाथार्थ ः || ३७॥
- આ પાઠનો અર્થ આ પ્રમાણે છેઃ- આધાકર્મ આહાર વાપરનાર સાધુને પ્રતિસેવન દોષ લાગે. આધાકર્મ આહાર વાપરે નહિ, પણ બીજો કોઈ સાધુ આધાકર્મ આહારનું નિયંત્રણ કરે ત્યારે સાંભળે-નિષેધ ન કરે, અથવા આધાકર્મ આહાર વાપરવાની પ્રવૃત્તિમાં ઉત્તેજન મળે તેવું કરે, તો પ્રતિશ્રવણ દોષ લાગે. આધાકર્મ આહાર વાપરનારની સાથે રહેનારને સંવાસ દોષ લાગે. આધાકર્મ વાપરનારની પ્રશંસા કરનારને અનુમોદના દોષ લાગે.