________________
૨
ગુજરાતી ભાવાનુવાદ સહિત
પ્રમાણે છે:-“શ્રાવક પ્રથમ મિથ્યાત્વને તજીને સભ્યત્વનો સ્વીકાર કરે તેને તે દિવસથી અન્ય 1 દર્શનીઓને, અદર્શનીઓના દેવોને, અન્યદર્શનીઓએ પોતાના મંદિરમાં) રાખેલાં જિનબિંબોને વંદન કરવું, સ્તવના પૂર્વક પ્રણામ કરવા કહ્યું નહિ, તેઓએ પહેલાં બોલાવ્યા વિનાજ એકવાર કે વારંવાર તેઓને બોલાવવા કહ્યું નહિ, (ઔચિત્ય જાળવી શકાય.) તથા પરતીર્થિકોને (પૂજ્યબુદ્ધિએ) અશન, પાન, ખાદિમ અને સ્વાદિમ એ ચાર પ્રકારનો આહાર એકવાર કે વારંવાર આપવો કલ્પ નહિ. આ પ્રતિજ્ઞામાં (૧) રાજાનો આદેશ, (૨) ઘણા લોકોનો આગ્રહ, (૩) ચોર, લુંટારા વગેરેનો બલાત્કાર, (૪) દુષ્ટ દેવ આદિનો ઉપસર્ગ, (૫) માતા-પિતાદિ ગુરુજનનો આગ્રહ, (૬) આજીવિકાની મુશ્કેલી આ છે કારણોથી અન્યદર્શનીઓ આદિને વંદન આદિ કરવું પડે તો છૂટ છે.” (ઉપા. દશા. અ. ૧)
હવે મિથ્યાત્વનેજ સંક્ષેપથી કહે છે - ભવાનીપતિ, શ્રીપતિ, પ્રજાપતિ, શચીપતિ, રતિપતિ અને બુદ્ધ વગેરે લૌકિક દેવોને આશ્રયીને પ્રશસ્ત = “આ દેવો મુક્તિ મેળવવા માટે આરાધવા લાયક છે” એવું સૂચવનારી મન-વચન-કાયાની સ્મરણ-સ્તુતિ-પૂજા વગેરે પ્રવૃત્તિ મિથ્યાત્વ છે એમ જાણવું. [૧૬] एवं च यथाऽर्हति वन्दनादिप्रत्ययकायोत्सर्गादिना प्रवृत्तिः सम्यक्त्वं एवं लौकिकदेवेषु तत्प्रवृत्तिर्मिथ्यात्वम्। वन्दनादिस्वरूपं त्वाह• वंदणमेयं मल्लाइ पूयणं वत्थमाइ सक्कारो। माणसपीई माणो, एमाई सुहुममइगम्म॥१७॥
[वन्दनमेतन्माल्यादि, पूजनं वस्त्रादि सत्कारः।
मानसप्रीतिर्मानः, एवमादि सूक्ष्ममतिगम्यम्॥१७॥] વંત” નાદ સાધ્યા-વન, ?િ “ત’ મનન્તરષ્ટિ પ્રશસ્તमनोवागादि, "वदि अभिवादनस्तुत्योः" इति धातुपाठात्। 'माल्यादि' पुष्पदामादि देवतागतम्, किम्? पूजनं-पूजाशब्दवाच्यम्, आदिशब्दाद् धूपादिग्रहः। 'वस्त्रादि' वसनादि, तद्विषयः ‘सत्कारः' सत्करणं सत्कारः, साध्वर्थसत्शब्दपूर्वात्करोतेर्घञ्। मनसि भवा मानसी सा चासौ प्रीतिश्च मानसप्रीतिः, किम्? 'मान:' सन्मानोऽत्राऽभिप्रेतः। एवमादि' एवंविधं वन्दनकरणश्रद्धादि 'सूक्ष्ममतिगम्यं' निपुणधिषणाऽवधार्यम्, मिथ्यात्वमिति संबन्धः। इति गाथार्थः॥१७॥