________________
અંતને સાથી ૩ આરાધના વડે તેને (અણુશણ લેનારને) અને પિતાને કલ્યાણ થાય, તેમ દિવ્ય નિમિત્ત વડે જાણુને, આચાર્ય અણુશણ લેવરાવે; નહિ તે (નિમિત્ત જોયા વિના લેવાય તે) દેષ લાગે. ૩૬ तत्तो भवचरिमं सो पच्चक्खाइत्ति तिविहमाहारं । उक्कोसिआणि दव्वाणि तस्स सव्वाणि दंसिज्जा ॥६॥
ત્યાર પછી તે ગુરૂ ઉત્કૃષ્ટ સર્વ દ્રવ્યે પિતાના શિષ્યને દેખાડીને ત્રણ પ્રકારના આહારનાં જાવજીવ સુધી પચ્ચકખાણ કરાવે. ૩૭ पासित्तु ताई कोई तीरं पत्तस्सिमेहिं किं मज्ज ? । देसं च कोई भुच्चा संवेगगओ विचितेइ- ॥३८॥
તે (ઉત્કૃષ્ટ દ્રવ્યને) જોઈને ભવસમુદ્રના કાંઠે પહોંચેલા મારે આના વડે શું કામ છે એમ જીવ ચિંતવે; કે જીવ દ્રવ્યની ઈચ્છા હોય તે ભેળવીને સંવેગ પામે છતે એ પ્રમાણે ચિંતવે. ૩૮ किं चत्तं नोवभुत्तं मे परिणामासुई सुई। . दिठसारो सुहं झाइ चाअणेसोऽविसीयओ ॥३९॥
શું મેં જોગવીને છોડયું નથી, જે પવિત્ર પદાર્થ હોય તે પરિણામે અશુચિ છે એમ જ્ઞાનમાં તત્પર થયે થકે શુભ ધ્યાન કરેજે વિષાદ પામે તેને આવી ચાયણ (પ્રેરણા) આપવી. ૩૯ उअरमलसोहणट्ठा समाहिपाणं मणुन्नमसावि । महुरं पज्जेअव्वा मंदं च विरेयणं खमओ ॥४॥
