________________
૧૨૬
અંતને સાથી ૭
તેથી મેક્ષાથી જનેએ સદા સુપ્રણિધાન સંકલેશ સમયે વારંવાર અને અસ કેશ સમયે સામાન્ય રીતે ત્રિકાળ કર્યા કરવું.
ચાર શરણ પરમ ત્રિલોકનાથ, પ્રધાન પુણ્યના ભંડાર, રાગ-દ્વેષમેહથી સર્વથા રહિત, અચિન્ય ચિંતામણિરૂપ, ભવસાગરમાં પિત સમાન અને એકાન્ત શરણ કરવા યેગ્ય એવા અરિહંત ભગવંતેનું મહારે જીવિત પયંત શરણ છે.
જન્મ, જરા, મરણથી મુક્ત, અજરામર, કર્મકંલકરહિત, સર્વ પ્રકારની પીડારહિત, કેવળજ્ઞાનદર્શનયુક્ત, શિવપુરનિવાસી, નિરૂપમસુખસંયુક્ત, અને સર્વથા કૃતકૃત્ય એવા સિદ્ધોનું મને શરણ હે.
પ્રશાન્ત, ગંભીર આશયવંત, સાવદ્ય (પા૫) વ્યાપારથી વિરમેલા, પંચ પ્રકારના આચારમાં કુશળ, પોપકારમાં રક્ત (ઉજમાળ), પદ્મકમળ જેવા નિર્લેપ, શરદ જળ જેવા સ્વચ્છ હદયવાળા, જ્ઞાનધ્યાનમાં વિશુદ્ધ પરિણામવાળા સંત સાધુએનું મને શરણ હે.
સુર અસુર અને મનુષ્ય વડે પૂજિત, મેહ અંધકારને ટાળવા સૂર્ય સમાન, રાગ-દ્વેષરૂપ વિષને ટાળવા પરમ મંત્ર સમાન, સમસ્ત કલ્યાણના હેતરૂપ, કર્મવનને બાળવા અગ્નિ સમાન, અને પરમ મેક્ષરૂપ સિદ્ધિ સાધક સર્વજ્ઞપ્રણિત ધર્મનું મને જાવાજીવ શરણ હે.
