________________
૧૦૬
અંતને સાથી ૪
અજ્ઞાનપણુએ તીર્થસ્થાનોએ જઈ શસ્ત્રથી આપઘાત કર, નિયાણાસહિત અથવા સંસારિક લાલસાથી અથવા કેવશ મરણ પામવું, પગલિક સુખની લાલસાથી સુવર્ણનંદી સેનીની માફક અગ્નિપ્રપાતથી મરવું, જળપ્રપાત કર, પંચાગ્નિથી ધુણીને તાપ સહન કરી મરવું, દેવતા અથવા રાજાની ઋદ્ધિ મેળવવા પાણીમાં બૂડી મરવું અથવા શિયાળામાં પાણીમાં પ્રવેશી સ્નાન કરી કષ્ટ મેળવવું, વિષ લઈ મરણ પ્રાપ્ત કરવું આ સર્વ બાલમરણના પ્રકાર છે. પાખંડી વેશ લઈ લેકેને છેતરવા, જૈન સાધુના વેષ લઈ જિનેશ્વરના તના રહસ્ય મેળવ્યા વિના હાસ્યાદિ અનાચાર સેવી મરવું, એ સર્વ જન્મમરણની પરંપરાને વધારનાર છે અને તેવા ઉદ્ઘ અધે અને તિર્યફ લેકમાં મેં અનંત વાર કર્યા છે. આ સર્વ વિચારો બાહ્યમરણ અને જન્મમરણ પ્રતિ દેરી જનાર છે એમ વિચારી ઉત્તમ સાધુ જ્ઞાનદર્શનયુક્ત એ હું પંડિતમરણ વડે મરીશ એમ ભાવના ભાવે. ૪૪-૪૫-૪૬ બાલમરણને ભય દર્શાવી પંડિતમરણ કરવા અનશન કરનારને ગુરૂ ઉપદેશ આપે છે
પંડિત મરણ उव्वेयणयं जाई मरणं नरएसु वेयणाओ य ।। एयाणि संभरंतो पंडितमरणं मरसु इण्हिं
બાલમરણ કરી કરીને ઉગજન્ય જન્મમરણ જેજે કર્યો અને નારકને વિષે અનંત પ્રકારની વેદનાઓ પણ જોગવી તે સર્વ સંભાસ્તા સંભારતા હવે સાવધાન બનીને પંડિત
