________________
૯૮
આરિપચ્ચખાણ પયને એ બુદ્ધિમદ; પિતાની વહુલભતાનું અભિમાન એ વાલભ્યમદ; પિતાના શ્રુતજ્ઞાનનું અભિમાન એ શ્રતમદ અને પિતાના તપનું અભિમાન એ તપમદ એ આઠ પ્રકારના મદ. આહાર, ભય, મિથુન અને પરિગ્રહ એ ચાર સંજ્ઞા, ઋદ્ધિ, રસ અને શાતા એ દરેકની તીવ્ર અભિલાષા-લાલસા એ ત્રણ ગાવ. નિંદવા અને ગહેવા યોગ્ય કરણીને સંગ્રહ કરતાં જણાવે છે - निंदामि निंदणिज्जं गरिहामि य जं च मे गरहणिज्ज । आलोएमि य सम्वं सभितरबाहिरं उवहिं ॥३१॥
નિંદા કરવા ગ્ય જે જે દુરાચરણ કર્યું હોય તેની હું નિંદા કરું છું; નિંદા કરવા યોગ્ય અને ગહ કરવા રોગ્ય જે જે કાર્ય મેં કર્યું હોય તેને ગુરૂ સમક્ષ આલઉં છું-- ગુરૂની સાક્ષીએ આચના કરું છું. આ૩૧ આચરેલ દૂષણ ગુરૂ સમીપ કેમ આવવાં તે નિદેશે છે – जह बालो जंपतो कज्जमकज्जं च उज्जुयं भणइ । तं तह आलोइज्जा मायामोसं पमुत्तणं
રૂાા બાળક જેમ પિતાના માતાપિતા સમક્ષ કાર્ય અકાર્યના ભેદ પડયા વિના પિતાની સર્વ કરણી નિવેદન કરે તેમ આત્મહિતાથ એગ્ય અગ્ય ભેદ પાડયા વિના થોડું અથવા ઘણું જે પાપ જે રીતે સેવ્યું હોય તેને માયામૃષાવાદ તજી દઈને યથાસ્થિત રૂપે ગુરૂ સમક્ષ જાહેર કરે; આલોચના લેતી વખતે પોતાના ઉત્તમ કુળ અથવા પિતાની ગુણી તરીકેની પ્રસિદ્ધિને નજર સમીપ રાખી આવું પાપ કેમ પ્રગટ કરું તેમ વિચારે નહિ, અને આલયણ લેતી વખતે
