________________
૭૨ ]
શ્રી ભક્તપરિણા પયગ્રા. आराहणाइ खेमं तस्सेव य अप्पणो अ गणिवसहो। दिव्वेण निमित्तेणं पडिलेहइ इहरहा दोसा ॥३६॥ तत्तो भवचरिमं सो पञ्चक्खाइत्ति तिविहमाहारं । उक्कोसिआणि दव्वाणि तस्स सव्वाणि दंसिज्जा ॥ पासित्तु ताई कोई तीरं पत्तस्सिमेहिं किं मज्झ ?। देसं च कोइ भुच्चा संवेगगओ विचिंतेइ ॥ ३८॥
અનશનને સ્વીકારનારને તેમજ પિતાને આરાધનાદિમાં ક્ષેમકુશલતા રહે તે માટે અનુકુળ દિવ્ય નિમિત્ત આદિને, અનશનને આપનાર ગુરૂમહારાજે અવશ્ય જેવાં. આવા પ્રસંગમાં નિમિત્ત આદિ જ્યોતિષને નહિ જોવામાં દોષ રહેલા છે.
૩૭
અનશનને સ્વીકારનાર પુણ્યવાન આત્માન સમાધિભાવ સ્થિરપણે રહી શકે તેને સારૂ, ઉપકારી ગુરૂમહારાજ; તેને સર્વ ઉત્કૃષ્ટા ખાદ્ય દ્રવ્ય બતાવે. ત્યારબાદ તે મહાનુભાવ આત્મા ત્રણ પ્રકારનું યાજજીવને માટે પશ્ચકખાણ કરે.
આવા પ્રસંગે ઉત્કૃષ્ટા ખાદ્ય દ્રવ્યને જોઈને, કેઈ પુણ્યવાન આત્મા વિચારે કે: “ભવસાગરના કાંઠાને પામવાની તૈયારીવાળા મારે આ પદાર્થોથી શું?” જ્યારે કેઈ આત્મા એ ખાદ્ય પદાર્થો ના અ૫ભાગને ભેગવ્યા બાદ, પરમસંવેગવાસિત બનીને આ મુજબ વિચાર કરે
૩૮
