________________
મૂળ અને ભાવાનુવાદ.
[ ૫૭ नाणस्स दंसणस्स य सम्मत्तस्स य चरित्तजुत्तस्स। जो काही उवओगं संसारा सो विमुचिहिसि ॥६६॥ चिरउसियबंभयारी पप्फोडेऊण सेसयं कम्मं । अणुपुबीइ विसुद्धोगच्छइ सिद्धिंधुयकिलेसो॥६७॥ निक्कसायस्स दंतस्स सूरस्स ववसाइणो। संसारपरिभीयस्स पञ्चक्खाणं सुहं भवे ॥ ६८॥
જે કઈ પુણ્યવાન આત્મા, શ્રીજિનકથિત સામાન્ય વિશેષ ઉપયોગરુપ જ્ઞાનદર્શન; તત્ત્વશ્રદ્ધાનસ્વરુપ સમ્યક્ત્વ અને સર્વ સાવધની વિરતિમય ચારિત્ર, આ રત્નત્રયીરૂપ મેક્ષમાર્ગમાં સદાકાલ પ્રયત્ન કરશે, તે અવશ્ય સંસારથી મૂકાશે.
ચિરકાલીન બ્રહ્મચર્યને ધારક આત્મા, શેષ રહેલાં કર્મોને ખપાવીને ક્રમશ: વિશુદ્ધ બને છે. અને સર્વથા કર્મના કલેશથી મૂકાયેલ તે સિદ્ધિને મેળવે છે.
પચ્ચક્ખાણને પામનાર આત્મા કષાયરહિત, દાન્ત, શૂર, તથા ઉદ્યમાન અને સંસારભ્રમણથી ડરનાર હોવો જોઈએ. આવા આત્માઓનું પચ્ચકખાણ ઉત્તમ હોય છે.
१८
