________________
પર ]
શ્રી આરિપચ્ચખાણ થયા. आहारनिमित्तेणं मच्छा गच्छंति सत्तमि पुढविं। सञ्चित्तो आहारो न खमो मणसावि पत्थेउं ॥५१॥ पुटिव कयपरिकम्मो अनियाणो ऊहिऊण मइबुद्धी । पच्छा मलियकसाओ सज्जो मरणं पडिच्छामि ॥५२॥ अकंडेऽचिरभाविय ते पुरिसा मरणदेसकालम्मि । पुवकयकम्मपरिभावणाए पच्छा परिवडंति ॥५३॥
આહારના કારણે, મા સાતમી નરકભૂમિમાં જાય છે. માટે કઈપણ પ્રકારના સજીવ આહારને મેળવવાની અભિલાષા મનથી પણ કરવા જેવી નથી.
૫૧ અનશનને સ્વીકાર કરવા પહેલાં મેં તેને અભ્યાસ રાખે છે તથા મતિ અને બુદ્ધિથી કષાયના સ્વરુપને વિચારીને મેં કષાયેને રેક્યા છે. આથી નિદાનરહિતપણે હમણાં હું અનશન દ્વારાયે મરણને સ્વીકારું છું.
કારણકે અભ્યાસ વિના અકાળે અનશનને સ્વીકારનારાઓ, પૂર્વકૃત દુષ્કર્મના ચગે મરણના અવસરે અસમાધને પામે છે. આથી તેઓ મરણને વિરાધી દુર્ગતિમાં પડે છે.
૫૩
પર
૧ મહાસમુદ્રોમાં શૃંગી આદિ વિશાલકાય મત્યેની આંખની પાંપણમાં રહેતા તંદુલીયો મલ્ય કેવળ આહારના સંકલ્પથી સાતમી નરકમાં જાય છે.
