________________
काऊण नमुकारं जिणवरवसहस्स वद्धमाणस्स। संथारंमि निबद्धं गुणपरिवाडि निसामेह ॥१॥ एस किराराहणया एस किर मणोरहो सुविहिआणं। एस किर पच्छिमंते पडागहरणं सुविहिआणं ॥२॥ भूईगहणं जह नकयाण अवमाणयं अवज्झाणस्स। मल्लाणं च पडागा तह संथारो सुविहिआणं ॥३॥
શ્રીજિનેશ્વરદેવ–સામાન્ય કેવળજ્ઞાનીઓને વિષે વૃષભ સમાન, દેવાધિદેવ શ્રમણ ભગવાન શ્રી મહાવીર પરમાત્માને નમસ્કાર કરીને અંતિમકાલની આરાધનારુપ સંથારાના સ્વીકારથી પ્રાપ્ત થતી ગુણોની પરંપરાને હું કહું છું. આ કારણે હે ભવ્યજીવ ! આત્મકલ્યાણુકર આ વસ્તુને તમે સાંભળે. ૧
શ્રી જિનકથિત આ આરાધના, ચારિત્રધર્મની આરાધનારુપ છે. સુવિહિપુરૂષે આવા પ્રકારની અન્તિમ આરાધનાનાં મને રથો સેવે છે. કારણ કેઃ સુવિહિત પુરૂષની જીવનપર્યતની સઘળી આરાધનાઓની પતાકાના સ્વીકારરુપ અંતિમકાલની આ આરાધના છે.
દરિદ્રપુરૂષ ધન, ધાન્ય વગેરેમાં જેમ આનન્દ માને છે, વળી મલ્લ પુરૂષ જયપતાકાને મેળવવામાં જેમ ગૌરવ લે છે. અને આના અભાવે એઓ અપમાન તથા દુર્ગાનને પામે છે, તેમ સુવિહિત પુરૂષ આ આરાધનામાં આનન્દ તેમજ ગૌરવને પ્રાપ્ત કરે છે.
