________________
( २०३ ) भिक्खू अभिनिव्वुडच्चे अणुपविसित्ता गामं वा नगरं वा जाव राय हाणिं वा तणाई जाइजा जाव संधरिज्जा, इत्यवेि समए कार्य च जोगं च ईरियं चपक्वाइज्जा, तं सच्च सच्चावाई भए तिने छिन्न कहकहे आइयं अणाईए चिच्चाणं भेउरं कायं संविहुणिय विरूवरूवे परीसहोवसग्गे अस्सि विस्संभणाए भैरवमणुचिन्ने तत्थवि तस्स काल परिषाए सेवि तस्थ वियन्तिकारए, इच्चे पं वि. मोहाययणं हियं सुहं खमं मिस्सेसं आणुगामियं तिमि (सू० २२६) ॥८-७॥
( शु वास्यनी शोला भाटे छे, ) ते भिक्षुने भावो અભિપ્રાય થાય છે, કે હું ગ્લાન થયા છું, એમ જાણીને સૂ. ૨૨૨માં અતાવ્યા પ્રમાશે ઘાસ લાવીને એકાંત નિર્દોષ જગ્યામાં પાથરે અને ત્યાં બેસીને શુ કરે ? તે કહે છે, આ અવસરમાં પણ ખીજે સ્થળે નહિ પણ તેજ જગ્યાએ સ'થા રામાં બેસીને સિદ્ધની સમક્ષ પેાતાની મેળેજ પાંચ મહાવ્રતના ફરી આરોપ કરે (ફી આલાવા ગણી જાય ) ત્યાર પછી ચાર આહારનું પચ્ચકખાણ કરે, પછી પામે પગમન અણુશણુ માટે શરીરને સ્થિર કરે, ખને તેના વેપાર તે રા'કા વુ, લાંબા કરવું, કે આંખ મીંચવી ઉઘડવી તે પણ રાકે,
