________________
(૨૩૯)
*t
“ ૯૫ મા ” સૂત્રની છેવટે કહ્યું કેઃ—ઉત્તમ સાધુને ચિકિસા વિગેરે ન હાય. અહીંયાં “” સૂત્રમાં પણ તેજ કહે છે. से तं सं बुज्झमाणे आयाणीयं समुट्ठाय तम्हा पावकम्मं नेव कुज्जा न कारवेज्जा । (सू. ९६ )
જેને ચિકિત્સા નહાય; તે અનગાર કહેવાય; અને જે જીવાને દુઃખ આપનાર ચિકિત્સાના ઊપદેશ આપવા; અથવા તેવું કૃત્ય કરવું તે પાપ છે, એમ જાણીતા ( ગીતાથ ) સાધુ જ્ઞ-પરિજ્ઞાવર્ડ તથા, પ્રત્યાખ્યાન પરિજ્ઞાવર્ડ જાણીને તથા, પાપ છેડીને આદાનીય ( ગ્રહેણુ કરવા ચેાગ્ય ) પરમાથી ભાવ આદાનીય જ્ઞાનદર્શન-ચાસ્ત્રિ છે, તેને ગ્રહણ કરીને પાપકર્મ કોઈપણુ વખતે ન કરે તેમ ન કરાવે; અને કરનારને અનુમાદના પણ ન આપે.
અથવા, તે સાધુ જ્ઞાન વિગેરે, માનું સાચું કારણ છે, એમ જાણીને, સંયમ–અનુષ્ઠાનમાં સાવધ થઈને સ સાવદ્ય ( પાપનાં ) કૃત્ય મારે ન કરવાં; એવી પ્રતિજ્ઞારૂપપવ ત ઉપર ચીને શું કરેઢુછે ? તે કહે છેઃ—
`આ સાવદ્યના આરંભની નિવૃત્તિરૂપ-સયમ લીધે છે, તેથી, મુનિએ પાપકમની ક્રિયા ન કરવી, મનથી પણ ઈચ્છવી નહી'; 'પેાતે બીજા પાસે પણ કરાવવી નહી; એટલે, નેાકર વિગેરેને પાપકમાં પ્રેરવાં નહીં; તથા, “ ૧૮ - પ્રકારનું પાપજીવ–હિંસા, જીરું, ચારી, કુંચાલ, પરિગ્રહ
