________________
(૧૯) શત્રીમાં, પ્રભાતમાં કે દિવસમાં ભેજન માટે કે, નિર્વાહ માટે સંસારી-પાકિયાઓ કરે છે, અને વિરૂપ શસ્ત્રાવડે બીજાં જેને પીડા કરે છે. આ પ્રમાણે લેકની સ્થિતિ હોય; તે, સાધુએ શું કરવું તે કહે છે
समुट्टिए अणगारे आरिए आरियपन्न आरियदंसी असंधित्ति अदक्खु, से नाईए नाइयावए न समणुजाणइ, सवामगंद्यं परिन्नाय निरामगंधी परिव्वए
(૦ ૮૭) જે સાધુ સમ્યફ રીતે નિરંતર સંયમ અનુષ્ઠાનવડે તે છે, તે જુદાં જુદાં શોવડે થતી પાકિયાથી મુક્ત થયેલ છે, તે મુનિને ઘર નથી, તેમ મમત્વ પણ નથી, તેથી તે અનગાર છે, તેમ તેને ગૃહસ્થની માફક દીકરા-દીકરી વહ વિગેરેને પણ પિષવાં નથી. તે અનગાર પિતે બધાં પાપકર્મોથી દુર થયેલ છે, તેથી તે આર્ય છે, તેથી તે ચારિત્રને પાળવા યોગ્ય છે. વળી જેની બુદ્ધિ ઉત્તમ છે, તે આર્ય પ્રજ્ઞાવાળે જાણ; એટલે સૂત્ર ભણ્યાથી; જેની બુદ્ધિ પરમાર્થ માં ખીલેલી છે, તથા ન્યાયમાં મન રમેલું હોવાથી તે ન્યાયને જુએ છે, તેથી તે આદેશ છે, એટલે તે જુદા “પ્રહેણુક “શ્યામા અશન” (પૂર્વે પાણા વિગેરે માટે રાતે રાંધવું; વિગેરે તેનાથી મુક્ત) છે, તથા પિતે “અચંધિ” છે, એટલે પિતાનાં દરેક કાર્ય એચિવખતે
