________________
(૧૯૪)
જવું. કક્ષણ માત્ર પણ હઠ લઈ ઉભા ન રહેવું. અથવા દાન આપનારી બાઈને કટુ વચન ન કહેવાં જેમકે તારા ગૃહસ્થાવાસને ધિકકાર છે? "दिद्वाऽसि कसेहमई ? अणुभूयासि कसेरुमइ । पीयं चिय ते पाणिययं वरि तुह नामन दसणं॥१॥"
હે ઉદાર બુદ્ધિવાલી સ્ત્રી ! તને જેઈ ! હે ઉદાર બુદ્ધિ વાલી ! તારે અનુભવ કર્યો ! તારું પાણી પીધું જ! તારું નામ સારૂં! આટલું બધુ છતાં પણ તારૂં દર્શન સારૂં નથી! (આવું સાધુએ બોલવું નહિ).
કદાચ તે આપે તે લઈને રસ્તે પકડે, પણ ત્યાં હયા રહીને નીચા ઉંચા વચન વડે તેની સ્તુતિ નિંદા ન કરવી. અર્થાત ભાટની માફક તેનાં ખાટાં ગીતડાં ન ગાવાં.
આ બધાને સાર કહે છે. - આ પ્રવજ્યાના નિર્વેદ રૂપ (શાંતિથી) દાતાર ઉપર ન આપે તે પણ કેમ ન કર, થેડું આપે તે નિંદા ન કરવી. આપે તે લઈને ચાલતા થવું. આ મુનિનું મન છે. એટલે મેક્ષા'થિ સાધુનું આ આચરણ છે. તું પણ અનેક ભવ કેટિને ભ્રમણ કરતાં અમૂલ્ય એવા સંયમને પામીને સારી રીતે પાળજે, આમ ગુરુ શિષ્યને સમજાવે છે. અથવા પિતાના આત્માને ઉપદેશ આપે છે. કે તું રાગ દ્વેષ ન કરજે. થે ઉદ્દે સમાપ્ત થયે.
