________________
(૧૩૨) ત્યાર પછી જીવેની લબ્ધિના નિમિત્ત કારણ તથા કોન્દ્રિય, મન, વચન, વડે જ્ઞાનની વૃદ્ધિ થાય છે, એમ જીનેશ્વરે દેખેલું છે. ૨ છે. હવે તે વિષય અને કષાયથી પીડાયલે. પ્રશસ્ત જ્ઞાન ઘુન (હી) કેવી અવસ્થાવાળે થાય છે, તે બતાવે છે. દુ ધ એટલે ધમની અને ચારિત્રથી પ્રાપ્તિ. સંબંધી જે બેધ તેને ઘણું મુશ્કેલીથી સમજાય છે (સમજવું દુર્લભ છે.) જેમ મેતાર્ય મુનિને સમજવું કઠણ પડયું હતું અથવા બ્રહાદત્ત ચક્રવર્તી માફક તેને બંધ આપે. મુશ્કેલ હતું તેને પૂર્વ ભવના ભાઈએ જ્ઞાનથી જાણું પોતે સાધુ બનીને તેને બોધ આપે પણ ઘણુ પ્રયાસ છતાં ન સમજાયાથી સાધુ થાકી ગયે પણ બ્રહ્મદત્ત ન સમયે અને ક્રર કર્મ કરી નરકમાં ગયે.) શા માટે આવું કરે? તે કહે છે. વિશિષ્ટ અવધ રહિત તે આ પ્રમાણે અજ્ઞાન બનેલે શું કરે છે? તે કહે છે. આ પૃથિવીકાય લેકને અતિશય પીડા કરે છે. તેના પ્રોજન માટે દવા વિગેરેથી પીડા કરતાં જુદી જુદી જાતનાં શસ્ત્રોવડે તે જેને ડરાવી તે તે ખેતી કરવી ખાણ ખેરવી, ઘર કરવું વિગેરે જુદા જુદાં કાર્યોમાં જરૂર પડતાં તે જેને પીડા કરે છે. તેવું ગુરૂ મહારાજ શિષ્યને કહે છે કે તું જે પૃથિવીકાયના ઉપરજ બધાને આશ્રય હોવાથી પ્રક એટલે મુખ્યત્વે પીડા પૃથિવીકાયનેજ થાય, તથા વ્યર્થ
