________________
[૧૨૪] જીને વેદના ઉદીરે છે. અને કેટલાકના તે તેથી પ્રાણ પણ જાય છે. તે જ દષ્ટાંત ભગવતી સૂત્રમાં આપે છે. જેમકે ચાર દિશામાં ચકથી આણ ફેરવનાર ચકવર્તીની, સુગંધ પીસનારી થાવન મદમાતી બળવાન દાસી કાચા આમળા જેટલા પ્રમાણુવાળા સચિત્ત પૃથિવીની ગોળીને એકવીશ વાર ગન્ધપટ્ટમાં કઠણ શિલા પત્રક (પીસવાને પત્થર) વડે પીસે છે. તે પણ કેટલાક પૃથિવીકાયના જેને ફક્ત તેને સંઘટ્ટ થાય છે. કેટલાકને પરિતાપ અને કેટલાક મરે પણ છે. અને કેટલાક ને શિલાપત્રકને સ્પર્શ પણ થતું નથી. હવે વધદ્વાર કહે છે. पवयंतिय अणगारा, जय तेहि गुणेहि जोहिं अणगारा। पुढविं विहिंसमाणा, नहते बायाहि अणगारा ॥९९।।
અહિં કેટલાક જિનેતર સાધુ વેશને લઈને કહે છે કે અમે અનગાર છીએ, પ્રવ્રજિત છીએ પણ તેઓ નિર્વધ અનુષ્ઠાનરૂપ જે કૃ અનગાર કરે છે, તે તેઓ કરતા નથી. હવે તે અનગાર ગુણમાં કેમ નથી વર્તતા, તે બતાવે છે. તેઓ હંમેશાં મળદ્વાર તથા હાથ પગ સાફ કરવામાં પૃથિવી જીવેને વિપત્તિ કરનારા દેખાય છે. તથા બીજી રીતે પણ મળ દ્વારને નિલેપ કરવાને તથા દુર્ગધ રહિત કરવાને શક્ય છે. તેથી યતિ ગુણ કલાપથી શૂન્ય એવા અનગાને બેલવા માત્રથી જ યુક્તિ વિના અનગારપણું મળતું
