________________
‘રામાયણમાં સંરકૃતિને સંદેશ”
૧૩
કટોકટી ભલે ગમે તેવી આવી ને ચાલી પણ ગઈ. તે કદાચ તમને દાનચોરી કરતાં અટકાવી શકી હશે. રુશ્વત લેતાં અટકાવી શકી હશે કે સરકાર વિરુદ્ધ વર્તાવ કરતાં અટકાવી ગઈ હશે. પણ તમારે કપડાંમાંથી ઉભટતા દૂર કરવી હશે; સિનેમ જેવાનાં બંધ કરવાં હશે, કલબો કે જીમખાનાંઓનાં પગથીએ ચડવાનું બંધ કરવું હશે અથવા તમારે ક્રોધ ત્યજવો હશે કે કામવાસનાને કાબૂમાં લઈને વીર્યરક્ષા કરવી હશે તો ત્યાં પહેલાંય કોઈ કટોકટી નહોતી અને આજેય કોઈ જ કટોકટી નથી. તમે બેધડક રીતે આમાંની કોઈ પણ વાતનો અમલ આજે જ કરી શકો છો.
વાધિકારસ્તે...
તમારા આજના જ છાપાઓ બોલે છે કે, હિન્દુસ્તાનની સ્ત્રીઓ અતિ ભયંકર દશામાં જીવે છે. દુઃખની મારી કોઈ ઘાસલેટ છાંટીને મરી જાય છે. કોઈ દસમા માળેથી ભૂસકો મારી જીવનનો અંત આણે છે. કોઈ ઝેર ઘોળીને મરી જાય છે. આ બધું હવે બધી મર્યાદાઓ વટાવી ગયું છે અને માટે જ સામૂહિક આપઘાતના પંથેથી અનેકોને ઉગારી લેવા માટે જ ધર્મગ્રન્થોનું વાંચન કરવાનો અમારો પ્રયત્ન છે. ફળનો કોઈ વિચાર કર્યો નથી. ફળ કેટલું મળશે? કેવું મળશે? એ આ કાળમાં કહેવું અતિ મુશ્કેલ છે. વાસનાઓની સામે પડકાર કરવો, સંસ્કૃતિના આક્રમકોની સામે ઝઝૂમવું, વિકૃતિઓના વાયરામાંથી પ્રજાને ઉગારી લેવા સંઘર્ષ કરવો એ જ જીવન છે. ગીતાનો એ શ્લોક “વર્મધ્યેવાધિારસ્તે મા રેવુ વાવન” એ અમને કહે છે.. કર્મની અંદર કાર્ય કરવામાં જ તારો અધિકાર છે. હાર કે જીતના વિચાર વિના તું લડી લે. પરાયાના ફળને વિષે તો તારો કોઈ અધિકાર નથી.
ગમે તેમ હોય પણું પ્રવચનકારની જે શુભનિષ્ઠા છે; સ્વાધ્યાયનું જે લક્ષ છે, તેનો તો તેને સો ટકા લાભ મળવાનો છે.
મારી અંતર્ભાવના
મારા અંતઃકરણમાં એક જ વાત છે કે કેમે કરીને મુંબઈને અને સમગ્ર ભારતના, યાવત્ વિશ્વના પવિત્ર આત્માઓ એમના જીવનનું કર્તવ્ય સમજી લે. એમને શું કરવાનું છે? એમના કલ્યાણની કેડી કઈ છે? એની ચિંતા કરતા થઈ જાય. અનાત્મવાદના ઘોડાપૂરમાં આજે લગભગ સહુ સંસારીઓ તણાયા છે, એનાથી સહુ પાછા જ ફરે, એ જ મારી મુખ્ય દૃષ્ટિ છે. આ દેશની ભૂમિ: ચાર્જડ ફિલ્ડ
આટલી ભૂમિકા કયાં બાદ હવે હું તમને એ કહેવા માંગું છું કે આ આર્યાવર્તમાં આપણને જે જન્મ મળ્યો છે તે પ્રચંડ પુણ્યના ઉદયે મળ્યો છે. આ દેશમાં જન્મ