________________
નિદ્રાધીન એ માનવ ખ્યાબની દુનિયામાં લટાર મારવા નીકળી પડે છે.
સુંદર મજાનાં છે સ્વપ્ન... એક એકથી ચડિયાતાં... પણ સ્વપ્ન એ સ્વપ્ન જ છે. સત્ય એ સત્ય જ છે. સ્વપ્નના આગાખાન પેલેસ કરતાં સત્યની નાનકડી પર્ણકુટિર ઘણી જ આવકારદાયિની.
હો ફાટયાના સમયનો આ સ્વપ્નદૃષ્ટા એની નજરે પસાર થતાં જતાં સ્વપ્નોને સ્વીકારી લે છે સત્ય, પોતાના દિમાગથી; એને આલિંગન દે છે ઊછળતા દિલથી. ખ્વાબની દુનિયાનો એ રાજા ઘડીભર તો મસ્તાન બની જાય છે.
પણ સ્વપ્ન એ સ્વપ્ન છે. સત્ય એ સત્ય છે. બેનો અભેદ કદી ન થઈ શકે.
નહિ તો પછી સ્વપ્નના લાડુથી જ પેટ ન ભરાઈ જાય? સ્વપ્નની આગથી મકાન સળગી ન જાય ?
નિમિત્તજ્ઞો કહે છે કે સ્વપ્ન પણ અમુક કાળે સત્ય બની શકે છે... આ એક મોટો આશાવાદ તો ખરો જ.
કાળરાજની અંજલિમાંથી પળ પળનાં જળ ધરતી ઉપર ઢળતાં જ જાય છે. અને... પરોઢ થાય છે. ૩
સ્વસ્થ માનવ જાગ્રત થાય છે. જાગૃતિ એ જ જીવન. નિદ્રા એ મરણ. “કૂકડે કૂક”ના મધુર સૂરોથી કૂકડો જાગૃતિનાં મંગળ વધામણાં દે છે. માનવનો અઘોર અંધકાર યુગ પૂર્ણ થયો. પ્રકાશ યુગનો આરંભ થયો.
સ્વપ્નોની દુનિયાની સરહદ વટાવી ગએલો માનવ આંખો ખોલે છે; ચોળે છે ; મટમટાવે છે. એ નવી જ દુનિયા જુએ છે. સ્વપ્નની મહેલાતો અલોપ થઈ જાય છે. સત્યની દુનિયાની ચાર દિવાલો, પરમાત્માનો ફોટો, બારી બારણું, વગેરે દેખાય છે.
તનમનને ગલગલિયાં બોલાવી દે તેવી ગાદી ઉપર હજી એ માનવ ઉઘાડી આંખે સૂતો છે. ૩ સમ્યગ્દર્શનની પ્રાપ્તિ. ૪ સંસારમાં વસવાટ.
