________________
માનવગતિનું મૂલ્ય
પણ હવે તે ભારતમાં ઝેર ખાનારા મરતા નૌ અને દૂધપાક ખાનારા મરી જાય છે !
૯૭
હમણાં એક વાત છાપામાં આવી કે એક માણસે ઝેર ખાધું, પણ તે મર્યો નહી. કારણ ? ઝેર સેળભેળવાળું હતું. તેને થયું કે ઝેર ખાધુ છતાં ન મર્યાં, તેા ચાલે! લગ્ન છે ત્યાં જઈ એ. તે ભાઈ ત્યાં ગયા. ત્યાં બન્યા હતા દૂધપાક. દૂધપાક ખાધા—ઝાડા થયા-કેલેરા થયા અને ખલાસ થયા. ઝેરે જીવાડા અને દૂધપાકે માર્યાં.
તે ઝેરથી મર્યાં નહીં. કારણ ઝેરમાં ભેળ હતા. તે દૂધપાકી જીવ્યે નહીં. કારણ દૂધપાકમાં ભેળ હતા.
ભારતમાં સાચુ' ઝેર ન મળે તે દેવા મરવા માટે આફ્રિકાથી ઝેર લાવે અને તે ખાય તે ય તે મરી શકે નહીં.
માનવગતિ કરતાં દેવલાકમાં સુખનાં સાધના ઘણાં છે. પણ આવાં દુઃખ પારાવાર છે.
દેવલાકમાં ડાહ્યા દેવા પણ ઘણા છે. તેમને આવાં ઈર્ષ્યા, અતૃપ્ત નથી કે ભેગસુખાની સામગ્રીના આગે પણ નથી કે જે તેમને મૂઝાવે, અટકાવે. તેઓ સતત માનવગતિની ઝંખના કરતા હૈાય છે.
આમ ત્યાંના ડાહ્યા દેવા માનવગતિ સતત ઝંખે છે. અહીંના ડાહ્યા માનવે, દેવગતિ કી પસંદું કરવા કરતા નથી, અમે કયારે મુક્તિ પામીએ ?' એવી જ ઝખના કરતા હાય છે.
છે. ધ. 9
