________________
૫૪
લેવા વાય, દીક્ષા લેતાં બીજાને અટકાવાય, એ છતાંય તવશ્રદ્ધાનરૂપ આસ્તિય સલામત રહે. ચારિત્રમાહના ભજવાતા ભાવેા દનમાહના વિલય-વિશેષથી પ્રગટેલ ૧આસ્તિયમાં દખલગીરી કરી શકતા નથી. સૂક્ષ્મદ્રષ્ટિએ આ બાબત સમજવા ચેાગ્ય છે. વીર-ભક્ત રાજા ‘શ્રેણિક’આદિના દાખલા પણ વિચારવા ચેાગ્ય છે. દશાર્તા' શ્રાવક હાઇ કરીને પણ દારૂર પીવાનું બંદ ન કરી શકે, ‘ શ્રીકૃષ્ણે ' મહાન્ સમ્યકત્વધારી છતાં જિન્દગીને છેડે પણ સુરાપાન ન છેડે, પરમાત શ્રેણિક ’ પણ જિન્દગીની છેલ્લી ઘડીએમાં પણ ચેલણા ’ ના કેશ--પાશમાંથી ટપકતી શરાબ પીએ એ એમની નાસ્તિકતા ગણાય શું? ગિંજ નહિ. એ એમના ચારિત્રમેહના ઉદયનું વિષમ પરિણામ છે. ચારિત્રમેહના ઉદ્દામ ઉત્પાત ‘ ચેટકરાજા ’ જેવા પરમાત, શ્રાવક શિરામણને પણ સમરભૂમીના આંગણે ભયંકરમાં ભયંકર કત્લેઆમ ચલાવવા ઉતારે,
૧ શાસ્ત્રીય દષ્ટિએ ‘ અનન્તાનુબન્ધી ’ વિષેનું લેખકના ખ્યાલમાં છે એ વાચકે ધ્યાનમાં રાખવુ.
२ " दशार्हेनें परित्यक्तं यत पुरा श्रावकैरपि । સમયમનવામા ×××× || ૭૦ ||
( હૈમ મહાવીરચરિત્ર, દશમું પ-બારમા સગ^ }
