________________
પર
સસારના વિષય-વિલાસના આનન્દના ત્યાગ કરી હનુમાને શા માટે કષ્ટરૂપ દીક્ષા લીધી !
સોમ-ઇન્દ્રને પણ રામચન્દ્રજીના આ વિચાર જાણવામાં આવતાં આશ્ચય થયું અને સભામાં કની વિષમ ગતિ જણાવતાં તે ખેલ્યા કે, અહા ! માહુબળ કેવુ છે કે ચરમ-શરીર રામચન્દ્ર પણ ધર્મને હસે છે અને ઉલટુ વિષયસુખને પ્રશસે છે ! ઇન્દ્રને જણાયુ કે એમને ભવવૈરાગ્ય નહિ આવવામાં કારણભૂત પ્રગાઢ ભ્રાતૃ સ્નેહ છે.
જુઓ ! આ ખામતના આચાર્ય હેમચન્દ્રના મ્હાકા—
“ हनुमन्तं प्रव्रजितं ज्ञात्वा दध्यों रघूद्वहः । हित्वा भोगसुखं कष्टां दीक्षां किमयमाददं ! " || તાં રામચિન્તામવયેોવા સૌથને વામનઃ । ra मध्येसममहो ! कर्मणां विषमा गतिः " | " रामश्वरमदेहोऽपि यद् धर्म हसति स्वयम् । सौख्यं विषयसम्भूतं प्रत्युतैष प्रशंसति " ॥ अथवा ज्ञातमनयो राम-लक्ष्मणयोर्मिथः । स्नेहो गाढतरः कोऽपि भवानिर्वेद - कारणम् " || ( રામાયણુ, સાતમું પત્ર, દશમા સગ )
'
