________________
૧૧
સુમતિ—હા, પણ આપે તે ચારિત્ર. નામ ધરાવીને અને દુનિયામાં પણ જેવા ને તે દમામ રાખીને મારી વિગેાવણા કરી તેનું કેમ ?
ચારિત્ર.—સુંદરી ! તું જે કહે છે તે સત્ય છે, મારી દાંભિક વૃત્તિને સભારતાંજ હવે તે મને શરમ આવે છે. પણ જો તારા સમાગમ થયા ન હોત તે શું જાણીયે મારા શાએ હાલ થાત ? પણ હશે, ફરી પાછી તેવી ભૂલ ન થાય; માટે જો તારો સમાગમ સ્થાયી બન્યા રહેશે તે હું મારૂં અહેઃભાગ્ય માનીશ. હવે તારે જે કાંઈ હિતકારી વાત કહેવી હેાય તે ખુલ્લા દીલથી કહે, વ્હાલી! સાચી વાત કહેતાં કંઇ પણ સંકોચ રાખીશ નહિ. સુમતિ—આપનાથી આવે પ્રસંગે આંતરા કે સંકોચ રાખવા તેને હવે તે હું સ્વામીદ્રોહ કે આત્મદ્રોહજ લેખું છું. વધારે શું કહું !
ચારિત્ર.—સુમતિ ! થાડા વખતના પરિચયથી પણ મને તારા સરલ સ્વભાવની ખાત્રી થયેલી છે કે તું જે કંઇ કહીશ તે એકાંત હિતકારીજ હશે. તેની સત્યતાને માટે મને સદેહ નથી; તેથી તારૂ ખરૂં મતવ્ય કથવા ચાગ્ય હોય તે કહે.
સુમતિ—મેં આજ સુધી આપની સેવા બજાવવાને લાભ મેળવ્યેાજ નથી, તેને માટે શાચું છું પણ હવે આપની ખરી સેવા મજાવવાની સોનેરી તક હાથ આવેલી જાણી મારા મનમાં ઘણેાજ હર્ષ થાય છે તે આપને પ્રથમ જણાવું છું.
ચારિત્ર.—મારીજ કસૂરથી કહેા કે ઉપેક્ષાથીજ તું મારાથી આજ સુધી દૂર રહી અને તેથીજ તું મને સવળે રસ્તે દોરવાની
