________________
ઢાળ પાંચમી. (જન્મ જરા મરણે કરીએ, આ સંસાર અસારત–એ દેશી.) વિઘ વિચક્ષણ જેમ હરેએ, પહેલાં સાલ વિકારતે; દેષ શેષ પછી રૂજવાએ, કરે ઔષધ ઉપચાર તે. અતિચાર વ્રણ રૂઝવાએ, કાઉસ્સગે તેમ હોય તે; નવ પલ્લવ સંજમ હુએ, દુષણ ન રહે કેઈ તે કાયાની થિરતા કરીએ, ચપલ ચિત્ત કરે ઠામ, વચન જોગ સવિ પરિહરીએ, રમીએ આતમારામ તે. ૩ સાસ ઉસાસાદિક કહીએ, જે સેલે આગાર તે; તેહ વિના સવિ પરિહરએ, દેહ તણે વ્યાપાર તે. આવશ્યક એ પાંચમુંએ, પંચમી ગતિ દાતાર તે; મનશુધ્ધ આરાધીએ એક લહીએ ભવને પાર તે; ૫
ઢાળ છઠ્ઠી. ( ચેતન જ્ઞાન અજુઆલીએ—એ દેશી.) સુગુણ પચ્ચખાણ આરાધજે, એહ છે મુક્તિનું હેત રે, આહારની લાલચ પરિહરે, ચતુર તું ચિત્તમાં ચેતરે. સુગુણ ૧ સાલ કાઢયું ત્રણ રૂઝવું, ગઈ વેદના દુરરે, પછી ભલાં પથ્થ ભેજન થકી, વધે દેહ જેમ નરરે. સુગુણ ૨ તેમ પડિકમણુ કાઉસ્સગ્ગથી, ગયે દેષ સવિ દુષ્ટ પછી પચ્ચખાણ ગુણ ધારણે, હોયે ધર્મ તનુ પુષ્ટરે. સુગુણ. ૩, એહથી કર્મ કાદવ ટલે, એહ છે સંવર રૂપરે, અવિરતિ કુપથી ઊદ્ધરે, તપ અકલંક સરૂપરે. સુગુણ ૪
