________________
૩૪૬ ત્યાં તે રાત્રી થઈ ગઈ. સૈનિકે એ આખી રાત ઘણી તપાસ કરી ત્યારે એક ડુંગર ઉપર આ બંને જણને દીક્ષા અને અનસન આદરી બેઠેલા જોઈને પ્રણામ કર્યા અને બેલ્યા કે મહાશ! અમારા અપરાધની ક્ષમા કરે. આ વાત રાજા જાણશે તે અમને ઘાણીમાં ઘાલીને પીલી નાખશે. આ પ્રમાણે તેઓએ ઘણા કાલાવાલા કર્યા, પણ કોઈ ક્ષેભ પામ્યા નહિ. આ વાતની રાજાને ખબર પડતાં જ રાજા કોધે ભરાયે અને નિશ્ચય કર્યો કે કુમારને બાંધીને પરણાવવો અને સિંહને શત્રુની જેમ હણો. આવું વિચારીને રાજા તેમની પાસે આવ્યો. ત્યાંતે વ્યાધ્રાદિક પ્રાણીને તે બંનેની સેવા કરતા જોઈ રાજા આશ્ચર્ય પામ્યા. તેથી તેમને ભક્તિ વચને બોલાવ્યા, પણ તે બંને દ્રઢ પ્રતિજ્ઞાવાળા ચલિત ન થયા. અનુક્રમે કેવલજ્ઞાન પામી બંને મુકિતને પ્રાપ્ત થયા.
પ્રાણ ત્યાગ કરવા તે સારા, પણ લીધેલા વ્રતનો ત્યાગ કરે તે સારો નથી. આવું વિચારી ભવ્ય પ્રાણીઓએ સિંહ શ્રેષ્ઠીની જેમ દિગૂ વિરમણ વ્રત ગ્રહણ કરીને પાળવું. ૭. રાત્રિભોજન તજવા વિષે ત્રણ મિત્રની કથા
કઈ ગામમાં શ્રાવક, ભાદ્રક અને મિથ્યાત્વી એમ ત્રણ વણિક મિત્ર હતા. એક વખતે તેઓએ કઈ ગુરૂ પાસે ધર્મ સાંભળ્યો કે –“રાત્રે પાણી પીવા કરતાં સ્વાદિમમાં બમણું, ખાદિમમાં છ ગણું અને અશનમાં અઢાર ગણું પાપ લાગે છે તથા રાત્રે બનાવેલું ભોજન તે દિવસે ખાય તે પણ રાત્રિભેજન સરખું સમજવું કારણ કે રાત્રે અંધકારમાં સૂક્ષ્મ જીવો નજરે પડતા નથી. રાત્રિ ભેજનમાં જે દોષ છે તે દોષ અંધકારમાં
