________________
૩૪૫
૬. દિમ્ વિરમણ વ્રત ઉપર સિંહ શ્રેષ્ઠીની કથા.
વસંતપુર નગરમાં કીર્તિપાલ રાજાને ભીમ નામે એક પુત્ર હતો, અને તે રાજાને જૈનધર્મની વાસનાવાળે સિંહ નામે એક શ્રેષ્ઠિ મિત્ર હતો. તે મિત્ર રાજાને પુત્ર કરતાં વધારે પ્રિય હતે. એક વખતે કઈ એક પુરુષે રાજસભામાં આવી કહ્યું કે હે દેવ! નાગપુરના રાજા નાગચંદ્રને રત્નમજરી નામે એક રૂપવંતી કન્યા છે. તે તમારા કુંવરને ચેગ્ય છે. તેથી તેમણે મને તમારી પાસે પ્રાર્થના કરવા મોકલ્યો છે, માટે તેને વરવા સારૂ કુમારને મારી સાથે મેકલો. આથી રાજાએ પોતાના પ્રિય મિત્ર સિંહને કહ્યું કે તમે કુમારને લઈને નાગપુર જાઓ અને તેનો વિવાહ કરી આવો. આમાં સિંહે કાંઈ પણ ઉત્તર આપે નહિ, તેથી રાજાએ ફરીથી પૂછયું. એટલે તેણે કહ્યું કે-હે રાજન ! મેં સો જન સુધી જવા આવવાને નિયમ લીધો છે. પરંતુ અહિંથી નાગપુર સવાસો
જન છે, તેથી વ્રત ભંગ થવાના ભયથી હું જઈશ નહિ. આ સાંભળી રાજા ઘણે ગુસ્સે થયો કે શું તું મારી આજ્ઞા નહિ માને ? તને ઊંટ ઉપર બેસાડી સહસ્ત્ર જન સુધી મોકલી દઈશ; આથી સિંહ પોતાના રાજાની આજ્ઞા માન્ય કરીને સૈન્ય સહિત કુમારને લઈને રવાના થયે. માર્ગમાં સિંહે પ્રતિબંધ આપીને કુમારની સંસાર વાસના તેડી નાખી. જ્યારે સે યેાજન પૂરા થયા કે તરતજ સિંહ ઉભો રહ્યો. એટલે સિન્થ કુમારને કહ્યું કે અમને રાજાએ ગુપ્ત આજ્ઞા આપી છે કે જે સિંહ સે એજનથી આગળ ન ચાલે તે તેને બાંધીને નાગપુર લઈ જજો. આ વિચાર કુમારે સિંહને કહ્યો. તેથી કુમાર અને સિંહ સંકેત કરી બંને ઉપર પર્વત ચડ્યા;
