________________
૮
હવે તા એક વયે આવી પહાંચેલાં, વિશિષ્ટ કાર્તિની અજાતશત્રુની આખાલ, સર્વાંગસુંદર શ્રમણ-પ્રતિભા ધરાવતા, આ મહાપુરુષ જૈન સઘમાં કેઇથી અજાણ્યા નથી. વળી તેમના એ સયમપ્રત, આત્મરમણ, વાત્સલ્યભરપૂર ‘વિરાટ’ને મારા જેવે ‘વામન' સ્વરૂપન કરાવતાં ન્યાયને બદલે અન્યાયજ કરી બેસે તે ભયથી પણ અત્રે કલમ ચલાવી શકતે નથી.
હવે આપણે ગ્રન્થ ઉપર ઊડતે છતાં મહત્વને ષ્ટિપાત કરીએ.
પૂર્વ ભૂમિકારૂપે પ્રથમનાં આઠ પ્રકરણે) પસાર થયા બાદ, નવમાં પ્રકરણથી આ ગ્રન્થ એના ભરદ્વરિય પ્રવેશ કરે છે અને જોતજોતામાં પક્કડ જમાવી દે છે. આ નવમા પ્રકરણથી લેખકશ્રીએ અતીન્દ્રિય પદાર્થોઆત્મા, ક, પરલેાક, પુણ્ય, પાપ, સ્વ વગેરેની શાસ્રોકત દલીલેથી લેાકભેગ્ય ભાષામાં ખૂબ સરસ રજુ આત કરી છે.
ત્યાર પછી આવા અદ્દભુત પદાર્થાને જીવનમાં ન જચવા દેનાર તત્ત્વને સમા પ્રકરણમાં ખૂલ્લુ કરવામાં આવ્યું છે, જેનું નામ છે, ‘સ્વાર્થવૃત્તિ.'
જ્યારે પરહિતચિન્તા સમષ્ટિગત રીતે મદ્રે પડે છે (કે તેવી ફરજ પડે છે) ત્યારે જ પ્રજામાં આસ્તિકતાને પ્રવેશ મુશ્કેલ બની જાય છે, તેમ લેખકશ્રી ફરમાવે છે.
