________________
આધિભૌતિકવાદ થાને જડવાદનું સ્વરૂપ અને રહય ૨૬૧
ઉપર માયા રાખે, તે માટે જ આપણે તેમના તરફ માયા રાખીએ છીએ. એ સિવાય માયા રાખવાનુ બીજુ કાઈ પણ કારણ જણાતું નથી. છેવટે લેક આપણને ‘સારા’ કહે, એ પ્રકારને સ્વાર્થી હેતુ તે। પ્રત્યેક કાર્યાના પેટામાં રહેલે હૈાય છે જ. માટે આ જગતમાં સ્વામિવાચ બીજુ કાઈ પણ તત્ત્વ છે નહિ.”
ચાર્વાક મત્ત અને આ મત્તમાં નીતિ-અનીતિના ખધનસ ખ'ધમાં ફેર છે, તે પણ મનુષ્ય એટલે કેવળ વિષય સુખરૂપ સ્વાર્થનું પૂતળુ, એ પ્રકારની અર્વાચીન માન્યતા આ મત્તમાં પણ ચાલુ જ રહે છે.
* આધિભૌતિકવાદીઆના ત્રીજો વગ
આધિભૌતિક-વાદીઓના ઉપર્યુંકત એ વાદ સ્વાને જ પ્રધાન માને છે, અને પરમા આદિના મૂળમાં પણ સ્વા જ છે એમ કહે છે. ‘સામાન્ય મનુષ્યેાની પ્રવૃત્તિ સ્વા પરાયણ એટલે ઐહિક આત્મસુપરાયણ હાય છે' એ વાતને કેન્દ્રમાં રાખીને ઉપરના મતે ઘડાએલા છે. પરંતુ મનુષ્ય સ્વભાવ કેવળ સ્વાર્થીપરાયણુ નથી, કિન્તુ સ્વાર્થ સાથે પરાની બુદ્ધિ પણ મનુષ્યેામાં સ્વાભાવિક હાય છે, એમ માનનારે ત્રીજે વર્ષે પણ આધિભૌતિકમતવાદીએમાં છે અને તે ઉપર્યુકત અને મતના વિરોધ કરે છે.
તે કહે છે કે, ‘પાપકાર-બુદ્ધિની સાત્ત્વિક મનેવૃત્તિ
