________________
૨૧૨
આસ્તિકતાને આદર્શ
ફળ છે કે મિથ્યાત્વનું, એને નિર્ણય શાંત ચિત્તે તેઓ જ કરે તો વધારે સારું.
આ જ કારણે શ્રદ્ધાડીન જ્ઞાનીઓ દ્વારા મચાવવામાં આવતા અનર્થોના પણ જ્ઞાતા-જ્ઞાનીઓનું એ કહેવું છે કે બૈરાગ્યના માર્ગમાં કેવળ જ્ઞાનનું પ્રાબલ્ય નથી, કિન્તુ શ્રધ્ધા સહિત જ્ઞાનનું જ પ્રાબલ્ય છે,
શ્રદ્ધહીન જ્ઞાની બનીને પણ કેવળ અનર્થો ઉપદ્ર મચાવતા રહે છે, જ્યારે વિશેષ જ્ઞાનથી રહિત એવે પણ શ્રદ્ધાળુ કેઈને પણ ઉપદ્રવરૂપ બન્યા સિવાય પિતાના ક્ષયોપશમ મુજબ આરાધનાના માર્ગ તરફ જ જીવનપર્યત મૂક્યો રહે છે. એ શ્રદ્ધા સક્રિયાથી સંપ્રાપ્ય છે તેથી શ્રી જિનપ્રરૂપિત સક્રિયાઓ પ્રત્યે આદર, એ શૈરાગ્યના માર્ગમાં મુખ્ય વસ્તુ છે. ક્રિયા કરનારનું પણ જીવન સુંદર કેમ ન હોય?
અહી એક પ્રશ્ન ઊભું થવાને જરૂર અવકાશ છે કે, “સકિયાઓને નિરંતર આચરનારાઓ, તથા સુદેવ અને સુગુરની ભક્તિ કરવામાં આગેવાની લેનારાઓ, તથા જીવનપર્યત ધર્મક્રિયાઓમાં રત રહેનારાઓના જીવનમાં પણ ધ્યેયશૂન્યતા, આદરશૂન્યતા કે વિપરિત ચેષ્ટાએ તેટલી જ અનુભવાય છે, તો પછી એ નિયમ કયાં રહ્યો કે, શ્રી વીતરાગદેવ, શ્રી નિગ્રન્થ ગુરુઓ અને
