________________
ધબેધ-થથમાળા : ૧૬ :
"सबन्नुपणीयागम-भणियाणजहट्ठियाण तत्ताणं ।
વો મુદ્દો ગવવો હો, તું સના મહ વમળ છે ?” સર્વજ્ઞપ્રણીત આગમમાં ભાખેલા યથાસ્થિત તને જે શુદ્ધ અવબોધ તે સમ્યગ જ્ઞાન મારે પ્રમાણ છે. ૧.
“જેવાં મહામાનવ, વિવિજ-વિનમંા
किच्चाकिच्चं नजइ, तं सन्नाणं मह पमाणं ॥ २॥" જે વડે ભાભક્ષ્ય, પિયા પેય, ગમ્યાગમ્ય (જાણવા યોગ્ય અને ન જાણવા ગ્ય), અને કૃત્યાકૃત્ય જણાય છે, તે સમ્યગ્નરાન મારે પ્રમાણ છે. ૨.
" सयलकिरियाण मूलं, सद्धा लोयंमि तीइ सद्धाए ।
जं किर हवह मूलं, ते सन्नाणं मह पमाणं ॥ ३॥"
આ લોકમાં સર્વ ક્રિયાઓનું મૂળ શ્રદ્ધા ગણાય છે, તે શ્રદ્ધાનું પણ જે મૂળ (કારણ) છે, તે સમ્યાન મારે પ્રમાણ છે. ૩
जं महसुयओहिमयं, मणपजवरूवं केवलमयं य । पंचविहं सुपसिद्धं, तं सन्नाणं मह पमाणं ॥४॥
જે મતિ, કૃત, અવધિ, મન પર્યવ અને કેવળ એમ પાંચ પ્રકારે સુપ્રસિદ્ધ છે, તે સમ્યગજ્ઞાન મારે પ્રમાણ છે. ૪ केवलमणोहिणंपि हु, वयणं लोयाण कुणइ उवयारं । जं सुयमइस्वेणं, तं सन्नाणं मह पमाणं ॥५॥ કેવળજ્ઞાની, મન ૫ર્યવાની કે અવધિજ્ઞાનીનાં પણ વચન
