________________
_પપહેલે– કરણ કે,
પ્રભુની તે આજ્ઞા મસ્તકે ચઢાવી, બ્રાહ્મી અને સુંદરી, બાહુબળીને ઉપદેશ કરવા નીકળ્યાં અને મહામહેનતે તેમને શોધી કહાડી કહ્યું “હે જયેષ્ઠ જાતા ! ભગવાન એવા પિતાજી અમારે મુખે તમને કહેવડાવે છે છે. હાથીની સૂંઢ ઉપર આરૂઢ થયેલા પુરૂષને કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત થતું નથી. આટલું કહીને બ્રાહ્મી અને સુંદરી તે ચાલી ગયાં, પણ બાહુબળીને વિચાર આવતાં જ તેમને સમજ પડીકે વ્રતથી મેટા અને વયથી નાના મારા ભાઈઓને નમસ્કાર કેમ કરે, એવું જે મને ભાન થયું છે, તે રૂપી હાથી ઉપર હું નિર્ભયપણે આરૂઢ થયા, અને તે કારણે ત્રણ જગતના સ્વામીની ઘણે કાળ સેવા કર્યા છતાં પણ મને વિવેક નહીં થવાથી એ બ્રાતાઓને વંદવાની મને ઈચ્છા થઈ નહીં પણ ઉલટી માનદશા થઈ હતી, તે ટાળવાને માટે જ આ ઉપદેશ કરનારાઓને મારા પિતાજીએ મેલ્યાં હોવાં જોઈએ.”
એ વિચાર થતાંજ માનને ત્યાગ કરી, પૂર્વે વ્રતને પ્રાપ્ત થયેલા પોતાના મહાત્મા બ્રાતાઓને વંદવા માટે બાહુબળી મુનીએ પોતાનો ચરણ ઉપાડે, અને તે જ વખતે તેમનાંધાતી કર્મ ગ્રંટી તેમને કેવવજ્ઞાન પ્રાપ્ત થયું.-કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત થયેલા તે મહાત્મા, ચંદ્ર જેમ સૂ ર્યની પાસે જાય તેમ, રૂષભસ્વામીની પાસે ગયા, અને તીર્થકરની પ્રદક્ષિણા કરી અને તીર્થને નમસ્કાર કરી, આદીશ્વર ભગવાનની પર્ષદામાં જઈ મીરાયા,
-
~
