________________
અહિંસા
પણ કના ક્ષય થઇ જવાથી મારનારને તેના વધમાં નિમિત્ત થવાનું અનતુ નથી. માર્યા વિના પણ વિરતિધર આત્મા કર્મ ખપાવીને મેક્ષે જઇ શકે છે. કરેલું કર્મ અધ્યવસાય તથા આયુષ્યના અપવ નાદિ કારણેાએ અન્ય રીતિઓએ પણ ભગવાઈ જાય છે.
અન્ય
૧૧૪
બીજી વાત. મારનારને અમૂક જીવને મારવાનું કર્મ હાય, ત્યાં સુધી મરનારને પણ ચારિત્ર કે મેાક્ષની પ્રાપ્તિ થશે નહિ. મારનારે કરેલાં કર્મથી મરનારને સંસારમાં રોકાવું પડશે અને એ રીતે પેાતાના શુભ પરિણામ હાય તા પણ ખીજાનું કર્મ ચારિત્ર લેતાં કે માહ્ને જતાં. રીકે, તેા કૃતનાશ, અકૃતાગમ આદિ દોષો આવે; કારણકેપેાતાના શુભ પરિણામનું ફળ મળ્યું નહિ અને અન્યનાં કરેલાં કર્મનું ફળ પેાતાને ભોગવવુ પડ્યું: માટે વધવતિનુ ફળ અવશ્ય માનવું જ જોઇએ.
પ્રશ્ન॰ માલકના વધ કરવાથી વધારે પાપ કે વૃદ્ધના વધ કરવાથી વધારે પાપ ?
ઉત્તર પાપના આધાર પરિણામ ઉપર છે: ઉપયુક્ત સાધુને એઇન્દ્રિયાદિ થવાની હિંસા થવા છતાં પાપ નથી. ઢોરડાને સર્પ માનીને ખડ્ગથી હણનારને જીવ વધ વના પણુ પાપ ખંધ છે. મૃગને મારવાની ઈચ્છાએ ખાણુ ખેંચીને મારે, તેને ઉભય રીતિએ પાપ છે. એ રીતે ખાળને મારતાં તીવ્ર પરિણામ ન પણ હાય અને વૃદ્ધને મારતાં હાય પણ, તા ફળ પણ તે પ્રમાણે મળે. વળી વૃદ્ધો એછા આયુષ્યવાળાજ હાય અને ખાળકા દીર્ઘ આયુષ્યવાળાજ હાય એવા
