________________
दुखं पापात् सुखं धर्मात्, सर्वशास्त्रेषु संस्थितिः। न कर्त्तव्यमतः पापं, कर्तव्यो धर्मसञ्चयः ॥१॥
પાપથી દુઃખ અને ધર્મથી સુખ, એ સર્વશાસ્ત્રોનું કથન છે. એ કારણે પાપ ન કરવું જોઈએ અને ધર્મને સંચય કરવો જોઈએ. (૧) हिंसाऽनृतादयः पञ्च, तत्त्वाश्रद्धानमेव च। क्रोधादयश्च चत्वार, इति पापस्य हेतवः ॥२॥
હિંસા જૂઠ વિગેરે પાંચ, તત્વ પ્રત્યે અશ્રદ્ધા અને ક્રોધાદિ ચાર, એ દશ પાપના હેતુઓ છે. (૨) विपरीतास्तु धर्मस्य, एत एवोदिता बुधैः। एतेषु सततं यत्नः, सम्यकार्थः सुखैषिणा ॥३॥
એથી વિપરીત એ ધર્મના હેતુઓ છે, એમ પંડિત પુરૂષે કહે છે. સુખના અર્થિ આત્માઓએ સતત તેને વિષે સમ્યક્ પ્રકારે પ્રયત્ન ફરવો જોઈએ. (૩)
साधुसेवा सदा भक्त्या, मैत्री सत्त्वेषु भावतः। . आत्मीयग्रहमोक्षश्च, धर्महेतुप्रसाधनम् ॥४॥
ભક્તિ પૂર્વક સદા સાધુની સેવા, ભાવથી પ્રાણીઓને વિષે મૈત્રી અને પોતાપણાની બુદ્ધિને ત્યાગ, એ ધર્મ હેતુઓનાં સાધન છે. (૪) उपदेशः शुभो नित्य, दर्शनं धर्मचारिणाम्। स्थाने विनय इत्येतत्साधुसेवाफलं सहत् ॥५॥
નિત્ય કુશલ સાધક શુભ ઉપદેશ, ધર્મને આચરનારા પવિત્ર પુરૂષોનાં દર્શન અને યોગ્ય સ્થાને વિનય, એ સાધુ સેવાનું મેટું ફળ છે. (૫) मैत्रीं भावयतो नित्यं, शुभो भावः प्रजायते ।
ततो भावोदकाजन्तो?षाग्निरुषशास्यति ॥६॥ - નિરંતર મૈત્રી ભાવનારને શુભ ભાવ ઉત્પન્ન થાય છે અને શુભ ભાવરૂપી જલથી આત્માને ઠેષાગ્નિ શમી જાય છે. (૬)
