________________
[ પરમપદનાં સાધને
દુધ પુષ્કળ છે અને તે પુદ્ગલેાથી વાસિત થઈને ચારસો-પાંચસે યાજન ઊંચે પહોંચે છે. તેથી પણ દેવા આ મનુષ્યલેાકમાં આવવાનું પસંદ કરતા નથી.
૨૨
અહી એટલી સ્પષ્ટતા કરવાની જરર છે કે તીર્થકરાના ચ્યવન-જન્મ-દીક્ષા-જ્ઞાન-નિર્વાણ વગેરે પ્રસ'ગે તેમનાં અલૌકિક પુણ્યથી કે કોઈ ભાગ્યશાળી આત્માના ચેાગ્ય આરાધનથી દેવા મનુષ્યલેાકમાં આવે છે, પણ એવા ખાસ પ્રયેાજન વિના આવતા નથી, માટે દેવસુખમાં આસક્ત થયેલ તારી માતા ચાગ્ય આરાધનાના અભાવે તેમજ તારાં અલ્પ પુણ્યનાં કારણે તને કહેવા માટે ન આવી હાય તે પણ બનવા જોગ છે, તેથી સ્વર્ગ નથી એમ માનવું ખાટુ છે. હે રાજન્! સ્વર્ગ અવશ્ય છે અને તે પુણ્ય કરવાથી પ્રાપ્ત થાય છે.
હવે તારા પિતા નરકમાંથી ન આવ્યા, તેના પણ વિચાર કરીએ. માની લે કે તારાં રાજ્યમાં એક શેઠ છે. તે કુટુંખ પિરવારનું સારી રીતે પાલન કરે છે અને પ્રમાણમાં સુખી છે, પરંતુ વ્યસનને પરાધીન હાવાથી ચારી કરે છે અને સિપાઇઓના હાથમાં સપડાય છે. તે વખતે સિપાઇઓ તેને દોરડાથી બાંધે છે અને તારી આગળ લાવવાની તૈયારી કરે છે. તે વખતે તેના કુટુંબીઓ કહે છે કે ‘તમે તરત પાછા આવજો અને અમારુ પાલનપેાષણ કરો.' પરંતુ એ શેઠ તારી પાસે ગુનેગાર તરીકે હાજર થયે તું એને જીવનભરની જેલ આપે છે, તેથી પેલા શેઠ પાછા ફરતા નથી.
