________________
૨૭૬
શ્રી જિનભક્તિ-કલ્પતરુ સાજણ! સિદ્ધરાજના મંત્રીપદામાં તું જિનરાજના આદેશો ચૂકી રહ્યો છે. તારા હદયના સૂરે ઉવેખી રહ્યો છે. તું કંઇક ભૂલે છે.” " હુ ભૂલ્ય છું, જરૂર ભૂલે ભણું છું. સૌરાષ્ટ્રને હું દંડનાયક અને મહાકલ્યાણી | ગિરનાર-ટોચ પરનાં પાવનકારી જિનમંદિરની આ અવદશા ?”
સુરજ માથે આવ્યા.
સાજણદે દંડનાયક ઉતારામાં પાછું વળે. જિનમંદિરોના જીર્ણોદ્ધાર માટે તે નિર્ણય લેવા મા. પિતાની સ્વસંપત્તિથી આ કાર્ય તેને શકય ન લાગ્યું. એટલી સંપત્તિ તેની પાસે ન હતી. મુંઝાયે. પવિત્ર હૃદય કહે છે: “સૌરાષ્ટ્રની મહેસુલના ૧રા કરેડ સેનૈયા લગાવી દે ને ! સૌરાષ્ટ્રનું ધન સૌરાષ્ટ્રના શણગાર માટે બની જવા દે ને ?”
ભયસંજ્ઞા ચેતવે છે–સંભાળજે. તારે માથે સિદ્ધરાજ બેઠો છે. જવાબ માંગશે. ખેદાન–મેદાન થઈ જઈશ.
સાવિક હદય પડકારે છે-માટીના મેહમાં મહાન કર્તવ્યને ચૂકીશ મા. સિદ્ધરાજ તે શું, વિશ્વની કઈ પણ જુલ્મી સત્તા નેમીશ્વરનાં શરણે આવેલાને છે છેડી શકતી - નથી. તારા હદયમાં જાગેલી મંદિર-જીર્ણોદ્ધારની ભાવનાને મૂર્તરૂપ આપ.
તેણે નિર્ણય કર્યો–“સાડાબાર કરેડ સેનૈયા ગિરનાર પરનાં જીર્ણ મંદિરના ઉદ્ધાર કાજે ખર્ચી નાંખવા.” અને
