________________
તીર્થયાત્રા ન હોય તે સદ્ગુરુની નિશ્રા સ્વીકારીને ધર્માચરણ શી રીતે કરવાને ?
અહીં “આવશ્યકારી” એ પણ વિકલ્પ છે, તેને અર્થ એ છે કે તીર્થયાત્રા કરનારે પ્રાતઃ અને સાયં બને કાળે પડાવશ્યકની ક્રિયા કે જેને સામાન્ય રીતે પ્રતિક્રમણ કહેવામાં આવે છે, તે કરવી જોઈએ, કારણ કે પાપપ્રક્ષાલનની મૂળ ચાવી તેમાં રહેલી છે.
(૪) ભૂશયનકારી–તીર્થયાત્રા કરનારે ભૂમિ પર સાદડી, ચટાઈ કે ઊનનું સંથારિયું પાથરીને સૂઈ રહેવું જોઈએ. એથી સંયમપાલનમાં સારી સહાય મળે છે અને આત્મજાગૃતિ વધે છે. પલંગ, ગાદલાં, ગોદડાં, સુંવાળી રજાઈઓ કે મુલાયમ ગાદી વગેરે અનુકૂળ સાધને વાપરતાં દબાઈ રહેલી વાસના ભભૂકે છે અને યાત્રિકને સંયમભ્રષ્ટ થવાને પ્રસંગ આવી જાય છે.
તીર્થયાત્રાનાં ધામોમાં કેટલીક વાર યાત્રિકે ગાદલાંગોદડાં બરાબર નહિ હોવાની ફરિયાદ કરે છે અને વધારે ઊંચી જાતની માગ કરે છે, તેઓ શું આ નિયમથી વાકેફ છે ખરા ? અને જે વાકેફ છે, તે સામાન્ય સગવડથી ચલાવી લેવાનું શા માટે ઉચિત સમજતા નથી? તીર્થયાત્રામાં તે કાયાને જેટલી કસીએ તેટલું જ સારું” એ સંસ્કાર તેમના મનમાં દઢ થવાની જરૂર છે.
(૫) સચિત્તપરિહારી—તીર્થયાત્રા કરનારે સચિત્ત વસ્તુઓને પરિહાર કરવો જોઈએ. અહીં સચિત્ત વસ્તુથી
