________________
શ્રી જિનભક્તિ-કપત
જાતીયવાસના ત્યારે જ જાગૃત થાય છે કે જ્યારે અતરમાં માહનું સામ્રાજ્ય વ્યાપેલુ હોય.
૬૮
આ દોષો ચાલ્યા જતાં ગભીરતા, સમતા, નિર્ભયતા, વીતરાગતા, પ્રસન્નતા અને પવિત્રતા પ્રકટ થાય છે. તાપ કે અંદેવમાં આ બધા ગુણ! પૂર્ણપણે પ્રકાશિત થાય છે.
અડી' વિચારવાનું એ છે કે જે ઈશ્વર રાગરહિત હાય, તે ગેપીએ સાથે ક્રીડા કેમ કરે ? સ્ત્રીને ખેાળામાં કેમ બેસાડે ? તથા તેને પેાતાની પાસે ઊભી કેમ રાખે ? આ બધાં રાગનાં સ્પષ્ટ ચિહ્નો છે. વળી જેણે દ્વેષને જિત્યે હાય અને જે કોઈ ને પોતાના શત્રુ કે બૈરી માનતા ન. હાય, તે પેાતાના હાથમાં ચક્ર, ગદા, ધનુષ્ય, ત્રિશૂલ, ક્સી, મુસલ વગેરે ડિ'સક હથિયા કેમ રાખે ? આ બધાં દ્વેષનાં સ્પષ્ટ ચિહનો છે. વળી જેમણે હાસ્ય, રતિ, અતિ, ભય, શાક અને જુગુપ્સાને જિતેલી હાય, તે વિકરાળ મુખવાળા, બિડામણા ચહેરાવાળા, હસતી કે રડતી સુરતવાળા કેમ હોય ? આ બધાં હાસ્યાદિ દેષોનાં સ્પષ્ટ ચિહના છે.
જૈન મહિષ એ કહ્યું છે કે— प्रशमरस निमग्नं दृष्टियुग्मं प्रसन्नं, वदनकमलमङ्कः कामिनिसङ्गशून्यः । करयुगमपि धत्ते शस्त्रसम्बन्धवन्ध्य,
तदसि जगति देवो वीतरागस्त्वमेव ॥
